Monday, December 23, 2013

എമ്മെൻ ഗോവിന്ദൻനായരെ കണ്ടവരുണ്ടോ ( ഭാഗം 4 ) : പി. രവീന്ദ്രനാഥ്

സഖാവ് എമ്മെന്  കൈപ്പത്തി ചിഹ്നത്തിൽ വോട്ടു ചെയ്യുക..... !


ബൂർഷ്വാ വ്യവസ്ഥയെ തകർത്ത് സോഷ്യലിസ്റ്റ്  വ്യവസ്ഥ നടപ്പിൽ വരുത്തുക എന്നതാണ്  തൊഴിലാളി വർഗ്ഗ പാർട്ടിയുടെ ലക്‌ഷ്യം. അതിനാവശ്യമായ അനുകൂല രാഷ്ട്രീയ സാഹചര്യം ഒരുക്കുക എന്നതാണ് സോഷ്യലിസ്റ്റ്  വിപ്ലവം കൊണ്ട്  കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ്  പാർട്ടി ഉദ്ദേശിക്കുന്നത്. അതിനുള്ള പ്രേരണയും പ്രചോദനവും,  പാർലമെന്ററി രംഗത്തെ പ്രവർത്തനം ഉപകരിക്കുമെന്ന്  കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ്  പാർട്ടി കണക്കു കൂട്ടി. അതായത്  സോഷ്യലിസ്റ്റ്  വ്യവസ്ഥ നടപ്പിൽ വരുത്തുന്നതിനുള്ള ബലപ്രയോഗമില്ലാത്ത വിപ്ലവ പ്രക്രിയയായി - സമരമായി - തെരഞ്ഞെടുപ്പിനെ പാർട്ടി കണക്കാക്കി എന്ന്  സാരം.

ഇതിനിടെ തിരു - കൊച്ചി നിയമസഭയിലേക്കുള്ള തെരഞ്ഞെടുപ്പ്  പ്രഖ്യാപനം വന്നു. പാർട്ടി നിരോധിച്ചിരിക്കുകയാണ്.  ഐക്യ മുന്നണി എന്ന ലേബലിൽ സ്വതന്ത്ര സ്ഥാനാർഥികളായി കമ്മ്യൂണിസ്റ്റുകാരെ മത്സരിപ്പിക്കാൻ പാർട്ടി തീരുമാനിച്ചു. ഭരണിക്കാവ്  ദ്വയാംഗ മണ്ഡലത്തിൽ, ജനറൽ സീറ്റിൽ എമ്മെനെ മത്സരിപ്പിക്കാനായിരുന്നു പാർട്ടി തീരുമാനം. സംവരണ സീറ്റിൽ സ. കുട്ടപ്പൻ കോയിക്കലും. എമ്മെന്റെ തെരഞ്ഞെടുപ്പ്  ചിഹ്നം എന്തായിരുന്നുവെന്ന്  അറിയാമോ... ? ഇന്ന്  അതൊരു അത്ഭുതമായി തോന്നാം, കൈപ്പത്തി. അതിലും വലിയ വിരോധാഭാസമായിരുന്നു എതിർ സ്ഥാനാർഥിയായിരുന്ന കോണ്‍ഗ്രസ്സുകാരന്റെ ചിഹ്നം, ചുറ്റിക അരിവാൾ നക്ഷത്രം!

മാവേലിക്കര താലൂക്ക്  കച്ചേരിയിലാണ്  നോമിനേഷൻ കടലാസ്സുകൾ സമർപ്പിക്കേണ്ടത്.  പത്രിക സമർപ്പിക്കാൻ വരുമ്പോൾ അദ്ദേഹത്തെ അറസ്റ്റ്  ചെയ്യുക. ഇക്കാര്യത്തിൽ പോലീസുകാരേക്കാൾ ഉത്സാഹം കോണ്‍ഗ്രസ്സുകാർക്കായിരുന്നു. യൂണിഫോമിലും മഫ്ടിയിലും പോലീസ്സുകാർ താലൂക്ക്  കച്ചേരി വളപ്പിൽ കണ്ണിൽ എണ്ണയും ഒഴിച്ചു കാത്തിരുന്നു.

ആ  "ദൂഷിത വലയത്തിന്റെ"  കണ്ണു വെട്ടിച്ച്  പോറ്റിസാർ എമ്മെനെ വരണാധികാരിയുടെ മുമ്പിൽ ഹാജരാക്കി. വരണാധികാരിയുടെ മുമ്പിൽ വെച്ച്  അറസ്റ്റ്  ചെയ്യാൻ പാടില്ല എന്നാണ്  നിയമം. അതുകൊണ്ട്  നോമിനേഷനെ ചൊല്ലിയായി പരാതി.

എം.എൻ. ഗോവിന്ദൻനായർ എന്ന പേരിൽ നോമിനേഷൻ കൊടുക്കാൻ വന്നയാൾ വ്യാജനാണെന്നും, യഥാർത്ഥ എം.എൻ. ജയിലിൽ കിടന്നു മരിച്ചു പോയി എന്നുമാണ്,  എതിർ സ്ഥാനാർഥി വരണാധികാരിക്ക്  പരാതി നല്കിയത്.  എമ്മെൻ സ് റ്റേറ്റ്  കോണ്‍ഗ്രസ്സിൽ പ്രവർത്തിക്കുമ്പോൾ ഉറ്റ അനുയായിയായിരുന്നു ഈ വിദ്വാൻ.

'നോമിനേഷൻ തന്നിട്ടുള്ളത്  എം.എൻ. ഗോവിന്ദൻനായർ തന്നെയാണ്. എനിക്ക്  ആളിനെ നേരിൽ പരിചയമുണ്ട് -"   വരണാധികാരിയുടെ ഈ പ്രഖ്യാപനത്തിൽ തൂങ്ങി കൂടുതൽ ക്ഷീണം വരുത്തേണ്ട എന്ന്  കരുതിയാവണം തല്പര കക്ഷികൾ അടങ്ങി. അപ്പോഴും അവരുടെ ശുഭാപ്തി വിശ്വാസം, പുറത്തിറങ്ങുമ്പോൾ അദ്ദേഹത്തെ പൊക്കാമല്ലൊ എന്നതായിരുന്നു. പക്ഷെ, കൊണ്ടുവന്നതു പോലെതന്നെ സുരക്ഷിതമായി, ഒരു പോറൽ പോലും ഏൽക്കാതെ സഖാവിനെ, പോറ്റിസാർ പുറത്ത്  പാർക്ക്  ചെയ്തിരുന്ന കാറിൽ എത്തിച്ച്  എവിടേക്കോ  ഓടിച്ചു പോയി.


പോറ്റിസാർ, എമ്മെനെ കൊണ്ടുപോയത്  മാവേലിക്കരക്ക്  സമീപമുള്ള പല്ലാരിമംഗലത്ത്, കവിയും ജന്മിയുമായ വരിക്കോലിൽ കേശവനുണ്ണിത്താന്റെ ഭവനത്തിലേക്ക്  ആയിരുന്നു. സ്ഥാനാർഥി തെരഞ്ഞെടുപ്പ്  കഴിയുന്നതുവരെ വരിക്കോലിൽ കഴിയുകയായിരുന്നു. രാത്രിയിൽ മാത്രം തെരഞ്ഞെടുപ്പ്  പ്രചാരണം.

വരിക്കൊലിൽ എമ്മെൻ ഉണ്ടെന്ന വിവരം പോലീസിന്  കിട്ടി എന്ന്,  വള്ളികുന്നത്തുവെച്ച്   എങ്ങനെയോ പോറ്റിസാർ മണത്തറിഞ്ഞു. ഒരു സൈക്കിളിൽ കക്ഷി നേരെ പല്ലാരിമംഗലത്തിനു പറന്നു. പോലീസ്  അവിടെ എത്തുന്നതിനു മുമ്പുതന്നെ അവിടെയെത്തി എമ്മെനെയും  ഉണ്ണിത്താനദ്ദേഹത്തെയും വിവരം ധരിപ്പിച്ചു.

നാട്ടിലെ പ്രമാണി കുടുംബമാണ്  വരിക്കോലിൽ. ഗൃഹനായകൻ അറിയപ്പെടുന്ന കവി. പ്രത്യക്ഷമായോ പരോക്ഷമായോ കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ്  പാർട്ടിയുമായി ബന്ധമുള്ള കുടുംബമല്ല. ഒരു നടക്ക്  കയറി "പോലീസ്  ബാലെ" അവതരിപ്പിക്കാൻ ഇൻസ്പെക്റ്റർ ഒന്ന് മടിച്ചു. മുറ്റത്തു നിന്നു കൊണ്ട് ശബ്ദം ഉണ്ടാക്കി വീട്ടുകാരുടെ ശ്രദ്ധ കിട്ടുവാൻ ശ്രമിച്ചതേയുള്ളു.

സർവ്വാംഗം കുഴമ്പ്  തേച്ച്, ഒരു ചുട്ടി തോർത്തുമുടുത്ത്, ഉമിക്കരി കൊണ്ട് പല്ലു തേച്ചുംകൊണ്ട് ഗൃഹനാഥൻ പൂമുഖത്ത്  പ്രത്യക്ഷനായി. പിന്നാലെ ഇഞ്ചയും പയറുപൊടിയുമായി വാല്യക്കാരനും.

"ങും, എന്തു വേണം...?"

"വീട് സെർച്ച്  ചെയ്യാൻ ഉത്തരവുണ്ട്.  കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് നേതാവ്  ഗോവിന്ദൻനായർ ഇവിടെയുണ്ടെന്ന്  പരാതിയുണ്ട്.  അന്വേഷിക്കാൻ കോടതി....." ഇൻസ്പെക്റ്റർ വിക്കി വിക്കി പറഞ്ഞു.

"ഞാൻ കുളിച്ചിട്ടു വന്നിട്ട്  മതിയോ, അതോ  ഇപ്പോൾ തന്നെ വേണോ...?"

"ഞങ്ങൾ ഇപ്പോൾ തന്നെ അതങ്ങു കഴിച്ചേക്കാം. കോടതി ഉത്തരവായതു കൊണ്ടാണേ.... , അല്ലെങ്കിൽ ബുദ്ധിമുട്ടിക്കുകയില്ലായിരുന്നു."

"ശരി, ശരി. എടാ കുഞ്ഞുപണിക്കാ, അറേം, പെരേം, നിലവറേം എല്ലാം ഈ ഏമ്മാൻമാർക്ക്  തുറന്നു കാണിച്ചു കൊടുക്ക്.  ഞാനിവിടെ നില്ക്കണോ, ഇൻസ്പെക്റ്ററെ...?"

"വേണ്ടായേ, അവിടുന്ന്  പോയി കുളിച്ചിട്ടു വന്നാട്ടെ...."

"എന്നാൽ ശരി, സെർച്ചൊക്കെ കഴിഞ്ഞ്  അപ്പുറത്തു ചെന്ന്  എന്തെങ്കിലും വാങ്ങി കഴിച്ചിട്ടേ പോകാവൂ. എടാ, വടക്കേപ്പുറത്തു ചെന്ന്  ഇവർക്കെന്തെങ്കിലും കഴിക്കാനൊരുക്കാൻ പെണ്ണുങ്ങളോട് പറ..."  ഇത് പറഞ്ഞിട്ട്  ആ ഗൃഹനാഥൻ, പല്ലു തേച്ചുകൊണ്ട്  കുളക്കടവിലേക്ക്  പോയി. ആ ഗൃഹനാഥനെ പിന്നീട് പോലീസുകാർ കണ്ടില്ല. വരിക്കോലിലെ പെണ്ണുങ്ങളും വാല്യക്കാരും കണ്ടില്ല. അവിടെയുള്ളവർ പിന്നീട്  കാണുമ്പോൾ അദ്ദേഹം ഭരണിക്കാവ്  എം.എൽ.എ. ആയിരുന്നു. സാക്ഷാൽ എം.എൻ. ഗോവിന്ദൻനായർ!

സ. എമ്മെൻ.
അദ്ധ്വാനിക്കുന്ന ജനവിഭാഗങ്ങൾക്കും, കഷ്ടത അനുഭവിക്കുന്നവർക്കും അവരുടെ ഭാവി തലമുറക്കും രാഷ്ട്രീയവും നൂതനവുമായ ലക്ഷ്യബോധം ഉണ്ടാക്കുക എന്നതാണ്  ഒരു വിപ്ലവപ്രസ്ഥാനത്തെ നയിക്കുന്ന നേതാവിന്റെ പ്രഥമവും, പ്രധാനവുമായ ചുമതലയും കടമയും. ഈ ഉത്തരവാദിത്വം 100% നിറവേറ്റിയ വിപ്ലവകാരിയും നേതാവും ആയിരുന്നു സഖാവ്  എമ്മെൻ. ഭവന വകുപ്പ്  മന്ത്രിയായിരിക്കെ അദ്ദേഹം വിഭാവന ചെയ്ത്  നടപ്പിൽ കൊണ്ടു വന്ന ലക്ഷം വീട്  പദ്ധതി തന്നെ ഏറ്റവുംനല്ല ഉദാഹരണം. എമ്മെൻ ഇത്  സംബന്ധിച്ച്  ആലോചനക്ക്  തുടക്കമിടുമ്പോൾ, സർക്കാരും പാർട്ടിയും, അതിത്രത്തോളം വിജയ പ്രദമായി നടപ്പിലാക്കാൻ കഴിയും എന്ന്  വിശ്വസിച്ചിരുന്നില്ല. അക്കാലത്ത്  എമ്മെന്റെ ഓഫീസിൽ, മേശപ്പുറത്ത്  ലക്ഷം വീട്  കോളനിയുടെ ഒരു മിനിയേച്ചർ രൂപം സ്ഥാനം പിടിച്ചിരുന്നു.

ജനയുഗം വാരികയുടെ എഡിറ്ററായിരുന്ന സ. തോപ്പിൽ ഗോപാലകൃഷ്ണൻ ഒരിക്കൽ പറഞ്ഞ ഒരു സംഭവം ഓർമ്മ വരുന്നു. കാലഘട്ടം 1977 - 78. എമ്മെൻ തിരുവനന്തപുരത്തുനിന്നുള്ള ലോകസഭാംഗം ആണ്.  ഗോപാലകൃഷ്ണൻ എ.ഐ.വൈ.എഫ്. അഖിലേന്ത്യാ പ്രസിഡന്റും, സി.പി.ഐ. നാഷണൽ കൌണ്‍സിൽ അംഗവും. ജനതാ പാർട്ടിയുടെ ഭരണമാണ്.  കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ്  പാർട്ടി പ്രതിപക്ഷത്ത്.  വൈ.എഫിന്റെ ഒരഖിലേന്ത്യാ പ്രക്ഷോഭം, ഡൽഹിയിൽ ഒരല്പം അതിരു കവിഞ്ഞു. ലാത്തിച്ചാർജും, ടിയർ ഗ്യാസും മറ്റും പ്രയോഗിക്കേണ്ടി വന്നു, സമരം നിയന്ത്രണ വിധേയമാക്കാൻ. കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ്  യുവജനങ്ങളുടെ അതിരു കടന്ന പ്രവൃത്തിയിൽ എമ്മെൻ, പാർലമെന്റിൽ സർക്കാരിനോട്  മാപ്പു ചോദിച്ചു. നാഷണൽ കൌണ്‍സിലിൽ ഈ പ്രശ്നം എടുത്തിട്ട്, ഗോപാലകൃഷ്ണൻ എമ്മെനെ രൂക്ഷമായി വിമർശിച്ചു. കേരളത്തിൽ നിന്നുള്ള ഒരു നാഷണൽ കൌണ്‍സിൽ അംഗം, കേരളത്തിൽ നിന്നുള്ള ഒരു സെൻട്രൽ സെക്രട്ടറിയറ്റ്  അംഗത്തെ, അതും എമ്മെനെ പോലെയുള്ള ഒരു മുതിർന്ന നേതാവിനെ വിമർശിക്കുന്നത്, മറ്റ് നാഷണൽ കൌണ്‍സിൽ അംഗങ്ങളിൽ അത്ഭുതമുളവാക്കി.

സ. തോപ്പിൽ ഗോപാലകൃഷ്ണൻ 
 "അയാൾ പ്രതിനിധാനം ചെയ്യുന്ന യുവജന സംഘടനയുടെ കണ്ണുകളിൽ കൂടി നോക്കുമ്പോൾ, എന്റെ നടപടി തെറ്റായിരുന്നു എന്ന്  തോന്നാം, അതിന്  അയാളെ കുറ്റപ്പെടുത്തേണ്ടതില്ല" - എന്ന്  ആമുഖമായി പറഞ്ഞു കൊണ്ട്  എമ്മെൻ, വിമർശനത്തിന്  മറുപടി നൽകി. ഒരു കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ്  നേതാവിന്  യോജിച്ച നിലപാടായിരുന്നു എമ്മെൻ സ്വീകരിച്ചത്  എന്ന്  ഗോപാലകൃഷ്ണനു പോലും അംഗീകരിക്കേണ്ടി വന്നു.

എമ്മെനെ അഭിമുഖീകരിക്കാനുള്ള വൈക്ലബ്യം കൊണ്ട്, ഒളിച്ചും പാത്തും പാർട്ടി ആഫീസിൽ നിന്ന്  രക്ഷപ്പെടാൻ ശ്രമിച്ച ഗോപാലകൃഷ്ണനെ അദ്ദേഹം പിടി കൂടി. "ഇന്ന്  തനിക്ക്  ശാപ്പാട്  എന്റെ വക" - എന്ന് പറഞ്ഞ്, മോട്ടി മഹാളിലോ മറ്റോ കൂട്ടിക്കൊണ്ടുപോയി വയറു നിറച്ച്  തണ്ടൂരി ചിക്കൻ വാങ്ങിച്ചു കൊടുത്തു.

അടിയന്തിരാവസ്ഥക്കാലം. കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ്  പാർട്ടികൾ തമ്മിൽ ബദ്ധ ശത്രുതയിൽ. സി.പി.ഐ. നേതാക്കന്മാർ പങ്കെടുക്കുന്ന യോഗങ്ങളിൽ, ഔദ്യോഗികമാണെങ്കിലും, അനൌദ്യോഗികമാണെങ്കിലും സി.പി.എം. നേതാക്കന്മാർ പങ്കെടുക്കരുതെന്ന്  കർശന നിർദ്ദേശം ഉണ്ടായിരുന്നു.

കൃഷി വകുപ്പിന്റെ ഒരു ഔദ്യോഗിക പരിപാടി മാന്നാറിൽ. എമ്മെനാണ്  അന്ന്  കൃഷി മന്ത്രി. എന്റെ അച്ഛനായിരുന്നു സ്ഥലം എം.എൽ.എ. (പി.ജി. പുരുഷോത്തമൻ പിള്ള, സി.പി.എം. ചെങ്ങന്നൂർ) മന്ത്രി വരുന്നതിനു മുമ്പ്  സ്ഥലത്തെത്തി തല കാണിച്ചിട്ട്  അച്ഛൻ ബുദ്ധിപൂർവ്വം മുങ്ങി.

രാത്രി ഏകദേശം 8 മണി ആയിക്കാണും. ഞാൻ ഞങ്ങളുടെ വീട്ടു മുറ്റത്ത്  നില്ക്കുകയായിരുന്നു. ചാര നിറത്തിലുള്ള ഒരു അംബാസഡർ സ് റ്റേറ്റ്  കാർ എന്റെ മുന്നിൽ വന്നു നിന്നു. കാറിൽ നിന്നിറങ്ങി വരുന്നു, സാക്ഷാൽ എമ്മെൻ. "പുരുഷോത്തമനില്ലിയോടാ, ഇവിടെ.. -" ചോദ്യം എന്നോടാണ്.  എമ്മെന്റെ ശബ്ദം കേട്ടാണെന്നു തോന്നുന്നു, അച്ഛൻ മുറ്റത്തേക്ക്  ഇറങ്ങി വന്നു.

"ഞാനുള്ള യോഗത്തിൽ പങ്കെടുക്കുന്നതല്ലേ നിന്റെ പാർട്ടി വിലക്കിയിട്ടുള്ളൂ. നിന്റെ വീട്ടിൽ വരുന്നതിന്  വിലക്കൊന്നുമില്ലല്ലൊ?" - അതായിരുന്നു എമ്മെൻ!


മറ്റൊരു സംഭവം. അന്ന്  എമ്മെൻ തിരുവനന്തപുരം എം.പി. ആണ്. ചെങ്ങന്നൂരിലെ ഒരു പഴയ കാല കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ്  നേതാവിന്റെ മകളുടെ വിവാഹം. അച്ഛൻ കൊച്ചിയിൽ നിന്ന്  നേരെ കല്യാണ സ്ഥലത്ത്  എത്തുകയേയുള്ളൂ.  ആരെയെങ്കിലും കൂട്ടി ചെങ്ങന്നൂരിൽ എത്താൻ അമ്മയോട്  പറഞ്ഞിരുന്നു. അതനുസരിച്ച്  ഞങ്ങളുടെ ഒരയൽവാസിയായ പുരുഷോത്തമൻ എന്ന ഒരു പയ്യനെ കൂട്ടിയാണ്  അമ്മ പോയത്.  വിവാഹവും സദ്യയുമൊക്കെ കഴിഞ്ഞ്, അമ്മ നോക്കുമ്പോൾ പുരുഷനെ കാണാനില്ല.

"പുരുഷോത്തമോ, പുരുഷോ, എടാ പുരുഷോ...." - അമ്മ അവിടെയെല്ലാം നടന്നു വിളിയായി.

അച്ഛൻ, എമ്മെൻ തുടങ്ങിയവരുമായി സംസാരിച്ചു നില്ക്കുകയായിരുന്നു. "പുരുഷോത്തമാ, നിന്നെ ദേണ്ട്,  രാജമ്മ അന്വേഷിക്കുന്നു."  എമ്മെൻ വളരെ ഗൌരവത്തിൽ അച്ഛനോട്  പറഞ്ഞിട്ട്, അമ്മയോടായി പറഞ്ഞു, " അതേ, ഇതേ, ചേട്ടാ.. പോരാഞ്ഞിട്ട് പേരു വിളിക്കുന്ന പെമ്പ്രന്നോമ്മാരെ വരെ കണ്ടിട്ടുണ്ട്. കെട്ടിയോനെ കേറി എടാ, പോടാന്നൊക്കെ വിളിക്കുന്നത്  ആദ്യമായിട്ട്  കേൾക്കുവാ... " -

നിരപരാധിത്തം തെളിയിക്കാൻ എന്റെ പാവം അമ്മ ഒരുപാട്  കഷ്ടപ്പെട്ടു.

എന്റെയും അനുജൻ രാജന്റെയും സുഹൃത്ത്, മാന്നാർ തോട്ടത്തിലെ ഹരിച്ചേട്ടൻ വിവാഹം കഴിച്ചിരിക്കുന്നത്  എമ്മെന്റെ ഒരു സഹോദരന്റെ മകൾ സുജാത ചേച്ചിയേയാണ്. കല്യാണം കഴിഞ്ഞ്  പെണ്‍ വീട്ടുകാർ, നവ വരനെയും നവ വധുവിനെയും നല്ല വാതിലിന്  ക്ഷണിക്കാൻ തോട്ടത്തിൽ ചെന്നപ്പോൾ രാജനും അവിടെയുണ്ടായിരുന്നു. കല്യാണത്തിന്  ചെന്നില്ല എന്ന്  പറഞ്ഞ്  തോട്ടത്തിലെ അമ്മൂമ്മ (ഹരിച്ചേട്ടന്റെ അമ്മ) രാജനെ ശകാരം തുടങ്ങി.

"അവൻ കല്യാണത്തിന്  വന്നിട്ടുണ്ടായിരുന്നു, മാത്രമല്ല, അവന്റെ തന്തേപ്പോലെ സദ്യക്ക്  ആയിരം കുറ്റോം പറഞ്ഞു. അവിയലിന് ചുവന്നുള്ളി അരച്ചു, പ്രഥമന്  തേങ്ങാപ്പാൽ കുറവായിരുന്നു...... ," അമ്മൂമ്മയുടെ ആക്രമണത്തിൽ നിന്ന്  രാജനെ അന്ന്  രക്ഷിച്ചത്‌  എമ്മെനായിരുന്നു.




എമ്മെന്റെ മനസ്സിനെ വല്ലാതെ ഉലച്ച രണ്ടു സംഭവങ്ങൾ ആണ്, അനുജൻ എം.എൻ. രാമചന്ദ്രൻ നായരുടെ ആത്മഹത്യയും, ഏക മകന്റെ അകാല വേർപാടും.

രാമചന്ദ്രൻ നായർ കുങ്കുമം ഗ്രൂപ്പുകളുടെ പ്രസിദ്ധീകരണമായിരുന്ന കേരളശബ്ദത്തിന്റെ പത്രാധിപരായിരുന്നു. കടം കയറി വീർപ്പുമുട്ടിയാണ്  ആത്മഹത്യ ചെയ്തത്.  ഇതിനെ ചില മനുഷ്യ ദ്രോഹികൾ കാവ്യനീതി എന്ന്  ആക്ഷേപിച്ചത്  ഒരു ക്രൂര വിനോദമായി നമുക്ക്  തള്ളിക്കളയാം.

തന്റെ സാമ്പത്തിക ബാദ്ധ്യത രാമചന്ദ്രൻ നായർ ഒരിക്കൽ എമ്മേനെ ധരിപ്പിച്ചു.  എമ്മെന്റെ പട്ടത്തെ വീട്  ഭാര്യയുടെ പേരിൽ ആയിരുന്നു. (സർദാർ കെ.എം. പണിക്കരുടെ മകൾ ദേവകി പണിക്കർ ആയിരുന്നു എമ്മെന്റെ സഹധർമ്മിണി) അത്  വില്പന നടത്തിയോ, പണയപ്പെടുത്തിയോ കടം തീർക്കാൻ എമ്മെൻ അനുജനെ ഉപദേശിച്ചു.  എമ്മെൻ അന്ന് വിദ്യുച്ഛക്തി വകുപ്പ്  മന്ത്രിയാണ്.  ഏതെങ്കിലും ഒരു പ്രമാണിയെ വിളിച്ച്,   "എന്റെ അനുജനെ അങ്ങോട്ടയക്കുന്നു. വിവരങ്ങൾ അവൻ പറയും." ഈ ഒരൊറ്റ വാക്ക്  മതിയായിരുന്നു, കടവും തീർത്ത്, ശിഷ്ട കാലം ജീവിക്കാനുള്ള ബാങ്ക്  ബാലൻസ്  ഉണ്ടാക്കാൻ.

എമ്മെന്റെ സഹായങ്ങൾ ആവോളം ആസ്വദിച്ചവർ പട്ടത്തെ സ്ഥലം വിൽക്കാനുണ്ടെന്ന്  കേട്ടപ്പോൾ, ചുളുവിൽ അടിച്ചെടുക്കാനുള്ള അടവുകളുമായി സമീപിച്ചു. രാമചന്ദ്രൻ നായർ സ്ഥലം വിൽക്കാനുള്ള ശ്രമത്തെ എതിർത്തതിന്റെ കാരണങ്ങളിലൊന്ന്  അതായിരുന്നു. ഈ ദുർഭൂതങ്ങളാണ്, മരണത്തിന്  കാവ്യ നീതിപ്പട്ടം നൽകി പരിഹസിച്ചത്.  കുങ്കുമം പ്രസിദ്ധീകരണങ്ങളുടെ ഉടമസ്ഥൻ റെഡ്യാർ, ആ മരണത്തിൽ മൌനം പാലിച്ചത് അർത്ഥഗർഭമാണ്. ആ കടം രാമചന്ദ്രൻ നായർക്ക്  എങ്ങനെയുണ്ടായി?  കടം ഒരു പരിധി കഴിഞ്ഞാൽ, വെള്ളപ്പത്രം ആയാലും, മഞ്ഞപ്പത്രം ആയാലും ശിവകാശിയിലെ പ്രസ്സുകാർ അച്ചടി നിർത്തിക്കളയും!

സ. ഇ.എം.എസ്.
എമ്മെന്റെ മനസ്സിനെ ഉലച്ച മറ്റൊരു സംഭവമാണ്  ഡൽഹി സെൻട്രൽ സ്ക്കൂളിൽ വിദ്യാർഥിയായിരുന്ന ഏക മകന്റെ അകാല വേർപാട്.  എമ്മെൻ മന്ത്രിയായിരിക്കുമ്പോൾ ആയിരുന്നു സംഭവം. മരണ വാർത്തയറിഞ്ഞ് , അന്ന്  പ്രതിപക്ഷ നേതാവായിരുന്ന സ. ഇ.എം.എസ്., എമ്മെന്റെ പട്ടത്തുള്ള വീട്  സന്ദർശിച്ച രംഗം അവിടെ കൂടി നിന്നവരെപ്പോലും കണ്ണീരണിയിക്കുകയുണ്ടായി.

കാറിൽ നിന്നിറങ്ങി മെല്ലെ നടന്നു വരുന്ന ഇ.എം.എസ്സിനെ നിർന്നിമേഷനായി എമ്മെൻ നോക്കി നിന്നു. എന്നിട്ട്  ഓടിച്ചെന്ന്  കെട്ടിപ്പിടിച്ച്  ഒരൊറ്റ പൊട്ടിക്കരച്ചിൽ ആയിരുന്നു. എങ്ങനെ സമാശ്വസിപ്പിക്കണം എന്നറിയാതെ ഇ.എം. വികാരാധീനനായി പകച്ചു നിന്നു.

ഏത്  പ്രതിസന്ധിയിലും ഉലയാത്ത മനസ്സിന്റെ ഉടമ.  ഏതു കൊടികെട്ടിയ പ്രശ്നം അഭിമുഖീകരിക്കേണ്ടി വരുമ്പോഴും അസ്വസ്ഥമാകാത്ത മനസ്സിന്റെ ഉടമ.  ഏത്  ദുർഘടപ്രശ്നത്തിനും ശാശ്വതവും, സ്വീകാര്യവുമായ ഉത്തരം കണ്ടെത്തുന്ന മനസ്സിന്റെ ഉടമ, ആ ശക്തനായ കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ്  ആചാര്യൻ, എമ്മെന്റെ മുമ്പിൽ നിന്നു വിതുമ്പി. ആ തീക്ഷണമായ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു തുളുമ്പി. അതു കണ്ട്,  അവിടെ കൂടി നിന്നവർപോലും കണ്ണുനീർ വാർത്തു......

രാവും പകലും നീളുന്ന പാർട്ടി ക്ലാസ്സുകൾ പണ്ട്  ഇടയ്ക്കിടെ ഉണ്ടാവുമായിരുന്നു. എത്ര ഗൗരവമുള്ള വിഷയം ആണെങ്കിലും, സ്വതസിദ്ധമായ തന്റെ നർമ്മശൈലിയിൽ ആയിരുന്നു എമ്മെൻ ക്ലാസ്  എടുത്തിരുന്നത്.  എത്ര നേരം വേണമെങ്കിലും പ്രവർത്തകർ അത്  കേട്ടു കൊണ്ടിരിക്കും.

ഒരുപക്ഷെ ഇന്ന്  പാർട്ടി സഖാക്കൾ മടിയന്മാരും, പാർട്ടി പ്രവർത്തനത്തിൽ ചിട്ടയും, ജാഗ്രതയും കാണിക്കാത്തതും, കുത്തഴിഞ്ഞ ജീവിത ശൈലിയുടെ ഉടമകളായി തീർന്നതും പാർട്ടി ക്ലാസ്സുകളുടെയും, കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ്  വിദ്യാഭ്യാസത്തിന്റെയും അഭാവം കൊണ്ട്  തന്നെയായിരിക്കണം.

(കഴിഞ്ഞു)

Thursday, December 12, 2013

എം.എൻ. ഗോവിന്ദൻ നായരെ കണ്ടവരുണ്ടോ ( ഭാഗം 3 ) : പി. രവീന്ദ്രനാഥ്


ഓടരുത്  എമ്മാ,  ആളറിയാം (ഭാഗം മൂന്ന് )

 (Communist Party of India Leader M.N. Govindan Nair)

 

ഒളിവിൽ കഴിയുമ്പോഴും ശുപാർശ പ്രാർത്ഥികൾ എമ്മെനെ സമീപിക്കുമായിരുന്നു. സർക്കാരിൽ നിന്നുള്ള ആനുകൂല്യങ്ങൾ, സ്ഥലംമാറ്റം, ജോലിക്കാര്യം. ഇക്കൂട്ടത്തിൽ സർക്കാർ ഉദ്യോഗസ്ഥന്മാരും, എന്തിന്  പോലീസ് ഉദ്യോഗസ്ഥന്മാർ പോലുമുണ്ടായിരുന്നു.

സഖാക്കൾ പി.ടി. പുന്നൂസ്, കെ.സി. ജോർജ്ജ്, പുതുപ്പള്ളി രാഘവൻ, ശങ്കരനാരായണൻതമ്പി തുടങ്ങിയ നേതാക്കൾ പങ്കെടുത്ത ഒരു രഹസ്യ യോഗം ഒരിക്കൽ പന്തളത്ത്  നടന്നു.  മൂന്നോ നാലോ ദിവസം പന്തളം കൊട്ടാരത്തിലെ ഒരൊഴിഞ്ഞ കെട്ടിടത്തിൽ, ഒരു ഇരുൾ മുറിയിൽ എമ്മെനു കാത്തിരിക്കേണ്ടി വന്നു. ഓരോരുത്തരായി അതീവ രഹസ്യമായിട്ടു വേണമല്ലോ നേതാക്കന്മാർക്ക് എത്തിച്ചേരാൻ.

സ.കെ. ശങ്കരനാരായണൻതമ്പി 
യോഗം കഴിഞ്ഞ്  ഓരോരുത്തരായി ഓരോ വഴിക്ക്  പിരിഞ്ഞു. എമ്മെന്  എത്തേണ്ടിയിരുന്നത്  ഏനാത്ത്  എന്ന സ്ഥലത്താണ്. കൊട്ടാരക്കരക്ക്  ഇപ്പുറം. പന്തളത്ത്  നിന്ന്  ഏതാണ്ട് പത്തു പന്ത്രണ്ടു മൈലുണ്ട്. എം.സി. റോഡിൽ കൂടി, ഇരുൾ പറ്റി എമ്മെൻ നടക്കുകയാണ്.  മുഷിഞ്ഞ ജൂബ്ബയുടെ പോക്കറ്റിൽ കേന്ദ്ര കമ്മറ്റി സർക്കുലറും, മറ്റു പ്രധാനപ്പെട്ട രഹസ്യ രേഖകളുമാണുള്ളത്. കൂരമ്പാല വളവ്  തിരിഞ്ഞതും ഒരു കാറിന്റെ ഹെഡ് ലൈറ്റ്  അദ്ദേഹത്തിന്റെ ശ്രദ്ധയിൽ പെട്ടു. റോഡരികിൽ മൂത്രമൊഴിക്കാൻ എന്ന ഭാവത്തിൽ കുത്തിയിരുന്നു. എമ്മെന്റെ സമീപത്ത് കാർ സഡൻ ബ്രേക്കിട്ട്  നിർത്തി. അസാധാരണമായി ഒന്നും സംഭവിക്കാത്തതുപോലെ എമ്മെനൊന്നു തിരിഞ്ഞു നോക്കി. ആ വലിയ ഷെവെർലെ കാറിന്റെ സൈഡിൽ തിരുവിതാംകൂർ സർക്കാരിന്റെ ശംഖുമുദ്ര. പോലീസ്.

'Mr. Govindan Nair, don't run, come here" അതോരാജ്ഞയായിരുന്നു. രക്ഷപ്പെടാൻ ഒരു മാർഗവും കാണുന്നില്ല. ഓടി രക്ഷപ്പെടാൻ ശ്രമിക്കുന്നത്  സാഹസവും, അതിലേറെ മണ്ടത്തരവുമായിരിക്കും. എമ്മെൻ ശരിക്കും ഭയന്ന് പോയി. സ്വന്തം ജീവനെ ഓർത്തല്ല. അതീവ രഹസ്യമായി കാത്തു സൂക്ഷിക്കേണ്ട പാർട്ടി രേഖകളാണ്  കയ്യിൽ. കേന്ദ്ര - സംസ്ഥാന നേതാക്കളുടെ പര്യടന വിവരങ്ങൾ, ഒളിവിലിരിക്കുന്ന നേതാക്കളുടെ പൂർണ്ണ വിവരങ്ങൾ, നടത്താനിരിക്കുന്ന പ്രക്ഷോഭങ്ങളെ സംബന്ധിച്ചുള്ള നിർദ്ദേശങ്ങൾ,  ഇതെല്ലാമാണ്  കൈവശം ഇരിക്കുന്നത്.


എമ്മെൻ പതറിയില്ല. നേരെ കാറിന്റടുത്തേക്ക്  ചെന്നു. പിൻ സീറ്റിൽ രണ്ടു പേർ ഇരിക്കുന്നു. അല്ല, ഒരാൾ കിടക്കുകയാണ്.  മറ്റെയാൾ യൂണിഫോമിൽ. പദവിയെ സൂചിപ്പിക്കുന്ന ചിഹ്നങ്ങൾ കണ്ടപ്പോൾ തന്നെ എമ്മെന്  മനസ്സിലായി, ഡി.ഐ.ജി. കിടക്കുന്നയാൾ അടിവസ്ത്രം മാത്രമേ ധരിച്ചിട്ടുള്ളൂ.

ഡി.ഐ.ജി.യെയും, അടിവസ്ത്രധാരിയേയും കണ്ട്  എമ്മെൻ പൊട്ടിച്ചിരിച്ചു. "എടോ പുളൂ, താനെന്നാടോ ഡി.ഐ.ജി. ആയത് ?"

കാറിൽ ഉണ്ടായിരുന്നത്  ഡി.ഐ.ജി. തന്നെയായിരുന്നു. പക്ഷെ അത്  യൂണിഫോമിലുള്ള ആളായിരുന്നില്ല എന്ന് മാത്രം.

ഇന്നത്തെ പോലെ മുഴത്തിനു മുഴത്തിന് ഡി.ഐ.ജി.മാരുള്ള കാലമല്ല. തിരു - കൊച്ചിയിൽ ഒരു ഐ.ജി. മാത്രമേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ, ധിക്കൃതശക്രപരാക്രമശാലിയായ ഖാൻ ബഹാദൂർ സെയ്ദ്  അബ്ദുൾ കരിം സാഹിബ്. ഒരൊറ്റ ഡി.ഐ.ജി. മാവേലിക്കര കൊട്ടാരത്തിലെ വലിയ തമ്പുരാൻ. ഐ.ജി.യേക്കാൾ പ്രതാപശാലി ആയിരുന്നു ഡി.ഐ.ജി. കാരണം മറ്റൊന്നുമല്ല, നാടു വാഴുന്ന പൊന്നുതമ്പുരാന്റെ മാതുലനായിരുന്നു അദ്ദേഹം.

"Most wanted criminal, റാസ്ക്കൽ നിന്ന്  കളിയാക്കി ചിരിക്കുന്നോ......?" - തമ്പുരാനാണ്.

"എന്തവാടോ പുളൂ ഇതിന്റെയൊക്കെ അർത്ഥം?" - എമ്മെൻ യൂണിഫോമിനോട്  ചോദിച്ചു.

പുളു എന്നു പറഞ്ഞാൽ, പന്തളം സാർ എന്നറിയപ്പെട്ടിരുന്ന രാമകൃഷ്ണൻഉണ്ണിത്താൻ. കൊട്ടാരക്കരക്കടുത്തുള്ള നെല്ലിക്കുന്നം സ്ക്കൂളിലെ അദ്ധ്യാപകൻ. ഇവർ രണ്ടുപേരും എമ്മെന്റെ സഹപാഠികൾ ആയിരുന്നു.

ഉണ്ണിത്താൻ സാർ സംഗതി വിശദീകരിച്ചു. കൊട്ടാരക്കര ഡിവിഷണൽ പോലീസ്  ഓഫീസ്  ഇൻസ്പെക്ഷന്  എത്തിയതാണ്  ഡി.ഐ.ജി. പരിശോധന കഴിഞ്ഞ്  നേരെ പോകേണ്ടത്  കോട്ടയത്തിന്‌.  ക്യാമ്പ്  കുമരകം കൊട്ടാരത്തിൽ. നാലു ഷിവാസ് റീഗൽ അകത്തു ചെന്നപ്പോൾ പഴയ സതീർത്ഥ്യനെ ഓർമ്മ വന്നു. ഉടനടി പിടിച്ചു കൊണ്ടുവരാൻ ഇൻസ് പെക്ടറോട് ആജ്ഞാപിച്ചു.

പുളുവിനെ കസ്റ്റഡിയിൽ കിട്ടിയപ്പോൾ തമ്പുരാന്  ഒരു മോഹം. "എടോ പുളൂ, താനീ യൂണിഫോമിട്."

അങ്ങനെയാണ് ഉണ്ണിത്താൻ സാർ തിരു - കൊച്ചി ഡെപ്യൂട്ടി ഇൻസ് പെക്റ്റർ ജനറൽ ഓഫ്  പോലീസ്  ആയത്.

"തമ്പുരാൻ ഫിറ്റാ.... " - ഉണ്ണിത്താൻ സാർ പറഞ്ഞു.

"എടോ, ഇതിന്  ഫിറ്റെന്നല്ല, അണ്‍ ഫിറ്റെന്നാ പറയുന്നത്."  - എമ്മെൻ.


സ.എമ്മെൻ 

ഏതായാലും ഡി.ഐ.ജി.യെ കയ്യിൽ കിട്ടിയതല്ലേ, വെറുതെ വിടുന്നത്  ശരിയല്ലല്ലോ?എമ്മെന്റെ വക രണ്ട്  ശുപാർശകൾ സമക്ഷംബോധിപ്പിച്ചു. കളിയിക്കാവിളക്കാരൻ ഒരു ഇൻസ് പെക്റ്റർ, ദേവികുളം സ് റ്റേഷനിലുണ്ട്.  അയാൾക്ക്  അവിടെയൊരു ലേഡി ഡോക്ടറുമായി ചില്ലറ അവിഹിതം. നാടാർക്ക്  തിരുവനന്തപുരം ജില്ലയിലേക്ക്  ഒരു പണീഷ് മെന്റ് ട്രാൻസ്ഫർ കൊടുക്കണം. മറ്റൊന്ന്,  പന്തളത്തുകാരൻ ഒരു പോലീസുകാരൻ ഇപ്പോൾ തിരുവനന്തപുരത്തുണ്ട്. പന്തളത്ത്  വീട്ടിൽ അയാളുടെ പ്രായമായ തള്ള മാത്രമേയുള്ളൂ. അവന്  പന്തളത്തേക്കോ ചെങ്ങന്നൂരേക്കോ ഒരു മാറ്റം. നിവേദനങ്ങളെല്ലാം ജൂബ്ബായുടെ പോക്കറ്റിൽ എപ്പോഴും റെഡിയാണ്. ഏതു വഴിക്കാണ്  അനുകൂലമായ കാലാവസ്ഥ വന്നണയുന്നത്  എന്ന്  നിർവ്വചിക്കാനാവില്ലല്ലോ? നിവേദ്യമെടുത്ത്  തമ്പുരാനെ ഏൽപിച്ചു.

"ദയവു ചെയ്ത്  താനൊന്നു മാറി നിൽക്ക് ഗോവിന്ദൻനായരെ, എന്റെ മുന്നീന്ന്.... , വല്ല ബീറ്റ്  പോലീസുകാരും ഇതെങ്ങാനും കണ്ടോണ്ടു വന്നാൽ." - തമ്പുരാന്  ആകെയൊരു വൈഷമ്യം.

"അപ്പോൾ എന്റെ നാടാരും പോലീസുകാരനും...... ?" - എമ്മെൻ ചോദിച്ചു.

"തന്റെ നാടാർ കളിയിക്കാവിളയിൽ അവന്റെ നാടാത്തിയുടെ ദൃഷ്ടിപഥത്തിൽ. മറ്റേ മാപ്പളച്ചെറുക്കനെ പന്തളത്തും. പോരേ..., എന്റെ പൊന്നു ഗോവിന്ദൻനായരെ, താനെവിടെക്കെങ്കിലും ഒന്നു മാറി ഒളിച്ചു നിൽക്ക്, ഞാൻ പൊയ്ക്കോട്ടെ...... "

ഇത്  വായിക്കുമ്പോൾ ഒരു fairy tale പോലെ വായനക്കാർക്ക്  തോന്നിയേക്കാം. പക്ഷെ സംഭവം നൂറു ശതമാനം സത്യമാണ്.  മേൽ പ്രസ്താവിച്ച ഉണ്ണിത്താൻ സാർ, പിൽക്കാലത്ത് എന്റെയൊരു അടുത്ത ബന്ധുവായി തീർന്നു. അദ്ദേഹത്തിന്റെ മകൻ അഡ്വ. ആർ. ഉണ്ണികൃഷ്ണൻ ഉണ്ണിത്താനാണ്  എന്റെ ഇളയ സഹോദരി മിനിയെ വിവാഹം കഴിച്ചിരിക്കുന്നത്.  



Thursday, December 5, 2013

എം.എൻ. ഗോവിന്ദൻ നായരെ കണ്ടവരുണ്ടോ.... ? : പി. രവീന്ദ്രനാഥ് ( ഭാഗം : രണ്ട് )


ജനയുഗം ഫണ്ടിന്  കോണ്‍ഗ്രസ്സ്  മന്ത്രിയുടെ സംഭാവന !!

 

ഒളിവിലിരുന്നുള്ള പാർട്ടി പ്രവർത്തനം സാഹസികമായിരുന്നു. തീയിൽ കൂടിയുള്ള നടത്താമായിരുന്നു എന്ന്  തന്നെ പറയാം. പോലീസിനേയും ഗുണ്ടകളേയും ഭയന്ന്  നേതാക്കൾ നാടുവിട്ടു പോയില്ല. തലക്ക്  "വില വീണ" നേതാക്കന്മാർ പോലും, രാജ്യം മുഴുവൻ പോലീസ്  വലവീശി കാത്തിരുന്നപ്പോഴും, ഊർജ്ജസ്വലമായി തന്നെ കർമ്മ രംഗത്ത്  ഉറച്ചു നിന്നു. സംഘടന കെട്ടിപ്പടുക്കുക, സോണൽ കമ്മറ്റികളിൽ പങ്കെടുക്കുക, യുവജന സംഘടന, കർഷക സംഘടന തുടങ്ങിയ ബഹുജന സംഘടനകളിൽ പ്രവർത്തകരെ വളർത്തിയെടുക്കുക, തുടങ്ങിയ ഉത്തരവാദിത്തങ്ങൾ ആയിരുന്നു ഒളിവിൽ ഇരുന്നു കൊണ്ട്  എമ്മെൻ നിർവ്വഹിച്ചിരുന്നത്.

സ. പി.ടി. പുന്നൂസ്  ആയിരുന്നു പാർട്ടി സെക്രട്ടറി.  മദ്ധ്യതിരുവിതാംകൂറിൽ പാർട്ടി സംഘടനാ പ്രവർത്തനം അത്രക്ക്  ശകതമായിരുന്നില്ല. മധ്യതിരുവിതാംകൂർ എന്നുപറഞ്ഞാൽ, കരുനാഗപ്പള്ളി, കുന്നത്തൂർ, മാവേലിക്കര, ചെങ്ങന്നൂർ, തിരുവല്ല, കാർത്തികപ്പള്ളി എന്നീ താലൂക്കുകൾ ആണ്. സ. ശങ്കരനാരായണൻതമ്പിക്കായിരുന്നു ആ പ്രദേശത്തെ സംഘടനാ നേതൃത്വം. തമ്പിസാറിന്റെ  നേതൃത്വത്തിൽ അന്ന്  എണ്ണക്കാട്ട്  കർഷകത്തൊഴിലാളി സംഘടന, ഒരു കുടിയിറക്ക്  സമരം നടത്തുകയായിരുന്നു. രഹസ്യമായി എമ്മെൻ പലവട്ടം ആ സമരരംഗത്ത്  എത്തി.
ഒളിവിൽ കഴിയുമ്പോൾ വളരെ രഹസ്യമായി പാതിരാത്രിയുടെ ഇരുളു പറ്റി എമ്മെൻ ചില വീടുകളിൽ ചെന്നു പറ്റുമായിരുന്നു. തെറ്റി. വീടുകളിലല്ല, അടുക്കളയിൽ!  അത്  തൊഴിലാളി കുടുംബങ്ങളോ, ശരാശരിയിൽ താഴെയുള്ള കർഷക കുടുംബങ്ങളോ ആയിരിക്കും. ഒരു കിണ്ണം ചോറോ, കഞ്ഞിയോ, കപ്പപ്പുഴുക്കോ ആ വീട്ടുകാർ കരുതിവെച്ചിരിക്കും. എമ്മെൻ ഏതു നേരത്താണ്  വരുന്നത്  എന്നവർക്കറിയില്ലല്ലോ! എമ്മെൻ അടുക്കളയിൽ വന്ന്  കഞ്ഞി കുടിച്ചിട്ട്  പോയ കാര്യം പലപ്പോഴും വീട്ടുകാർ അറിയുന്നത്  പിറ്റേന്ന്  രാവിലെ മാത്രമായിരിക്കും. പാത്രങ്ങൾ കഴുകി വെടുപ്പാക്കി പാതകത്തിൽ വെച്ചിരിക്കും. അങ്ങനെയുള്ള നിശാ സഞ്ചാര വേളകളിൽ, എമ്മെൻ ചെന്നിരുന്ന ഒരമ്മൂമ്മയുടെ വീടുണ്ട്  വള്ളികുന്നത്ത്.

എമ്മെൻ, അച്യുതമേനോൻ, കഥകളി ആചാര്യൻ ഗുരു ചെങ്ങന്നൂർ, കഥകളി നടൻ മടവൂർ വാസുദേവൻനായർഎന്നിവർ (ഫോട്ടോ കടപ്പാട്  ദ് ഹിന്ദു)
 ജയിൽ ചാടിയിട്ട്  ആദ്യമായി ആ വീട്ടിൽ ചെല്ലുകയാണ്. ചെല്ലപ്പൻ ജയിലു ചാടി എന്നു കേട്ടപ്പോൾ മുതൽ, ഏതെങ്കിലും സമയത്ത്  അവിടെ വരുമെന്ന്  അമ്മൂമ്മക്ക്  ഉറപ്പുണ്ടായിരുന്നു. എന്നും ഒരു കിണ്ണം ചോറും, കപ്പപ്പുഴുക്കും, മീൻ കൂട്ടാനും അവർ അടുക്കളയിൽ കരുതിപ്പോന്നു.

മുറ്റത്ത്  കാൽ പെരുമാറ്റം കേട്ടപ്പോൾ തന്നെ അമ്മൂമ്മ വിളിച്ചു ചോദിച്ചു, "ആരാടാ, ചെല്ലപ്പനാണോ അത്.. ?"

എമ്മേനെ കണ്ടതും അവർ കെട്ടിപ്പിടിച്ച്,  "പോലീസ്സ്കാലന്മാര് എന്റെ കുഞ്ഞിനെ തല്ലി  ചതച്ചല്ലോടാ..... "  എന്നു പറഞ്ഞു പൊട്ടിക്കരഞ്ഞു.

എമ്മെനെ വീട്ടുകാരും അടുപ്പമുള്ളവരും വിളിച്ചിരുന്നത്  ചെല്ലപ്പൻ എന്നാണ്.  പി.ജി.യുടെ ഭാര്യ രാജമ്മ സാറിന്റെ അമ്മ - അതായത് എമ്മെന്റെ മൂത്ത സഹോദരി - മാത്രമേ അങ്ങനെ വിളിക്കുന്നത്  ഞാൻ കേട്ടിട്ടുള്ളൂ.

ഭരണിക്കാവ്  ദ്വയാംഗ മണ്ഡലത്തിൽ നിന്ന്  വൻ ഭൂരിപക്ഷത്തിൽ ( 40000 വോട്ടിന് ) നിയമസഭയിലേക്ക്  തെരെഞ്ഞെടുക്കപ്പെട്ടതിനു ശേഷം വള്ളികുന്നത്തുള്ള സ്വീകരണ പരിപാടി കഴിഞ്ഞ്, സഖാവ്  ആദ്യം ഓടിപ്പോയത്  ആ അമ്മൂമ്മയെ കാണാനായിരുന്നു.  അടുക്കളയിൽ നിലത്തിരുന്ന്  അവർ കൊടുത്ത കാച്ചിലു പുഴുങ്ങിയതും കരിപ്പെട്ടി കാപ്പിയും കഴിച്ചിട്ടാണ്  അടുത്ത സ്വീകരണ സ്ഥലത്തേക്ക്  അദ്ദേഹം പോയത്.  ഇതിന്  സാക്ഷിയായിരുന്ന ഒരാളാണ്  ഡോ.പുതുശ്ശേരി രാമചന്ദ്രൻ.

എമ്മെൻ 
ഈ അമ്മൂമ്മ മരിക്കുമ്പോൾ എമ്മെൻ സംസ്ഥാന മന്ത്രിയാണ്.  ശവദാഹം കഴിയുന്നതുവരെ, ഒരു വീട്ടുകാരനെ പോലെ മുറിക്കയ്യൻ ബനിയനുമിട്ട്, ഒരു തോർത്തും തലയിൽ കെട്ടി അവിടെ സജീവമായിരുന്ന എമ്മെന്റെ ചിത്രം വള്ളികുന്നത്തുള്ള പഴയ തലമുറയുടെ മനസ്സിൽ ഇപ്പോഴുമുണ്ടാവും.

അക്കാലത്ത്‌  ജനയുഗം ആഴ്ചപ്പതിപ്പായിട്ടാണ്  ഇറങ്ങിയിരുന്നത്. സ്വന്തമായി പ്രസ്സില്ല. കൊല്ലത്തുള്ള ഒരു ചെട്ടിയാരുടെ പ്രസ്സിലാണ്  അച്ചടി.  "ചത്തതിനൊക്കുമേ ജീവിച്ചിരിക്കിലും" ഇതായിരുന്നു ജനയുഗത്തിന്റെ സ്ഥിതി. ജനയുഗം ഗോപിമാർ എന്നറിയപ്പെടുന്ന രണ്ടു ഗോപിമാർ ആയിരുന്നു സാരഥ്യം. ന്യൂസ്  പ്രിന്റിന്റെ കടം, ചെട്ടിയാരുടെ കടം - ജനയുഗം പ്രസിദ്ധീകരണം നിർത്താനുള്ള ചർച്ച, രണ്ടു ഗോപിമാരും വൈക്കം ചന്ദ്രശേഖരൻ നായരുമായി നടത്തി കൊണ്ടിരിക്കുമ്പോഴാണ്  എമ്മെൻ അവിടേക്ക്  കടന്നു ചെന്നത്.  വാരിക തുടർന്നു പ്രസിദ്ധീകരിക്കുന്നതിന്റെ വൈഷമ്യങ്ങൾ അവർ അദ്ദേഹത്തെ ധരിപ്പിച്ചു.

"എങ്കിൽ നമുക്ക്  ജനയുഗം ഡെയിലി ആക്കാമെടോ....."  അക്ഷോഭ്യനായി എമ്മെൻ പറഞ്ഞു.  ജനങ്ങൾ പട്ടിണിയിലാണ്, റൊട്ടി കഴിക്കാൻ കൂടി നിർവ്വാഹമില്ല എന്നു കേട്ടപ്പോൾ ഒരു ബ്രിട്ടീഷ്  രാജ്ഞി, എങ്കിൽ കേക്ക്  കഴിച്ചൂടെ എന്ന്  ചോദിച്ചതായി ഒരു കഥയുണ്ട്. ഇത്  അതുപോലെയല്ല, എമ്മെൻ വളരെ ഗൌരവത്തിൽ ആലോചിച്ച്  ഉറച്ചു തന്നെയാണത്  പറഞ്ഞത് എന്ന്, പിന്നീടുള്ള സംഭവങ്ങൾ അവരെ ബോദ്ധ്യപ്പെടുത്തി.

സ് റ്റേറ്റ്  കോണ്‍ഗ്രസ്സ്  നേതാവ്  ടി.എം. വർഗ്ഗീസ്  അക്കാലത്ത്  തിരു-കൊച്ചി ആഭ്യന്തര വകുപ്പ്  മന്ത്രിയാണ്. പാതിരാത്രിക്ക്  എമ്മെനും സംഘവും ആഭ്യന്തരവകുപ്പ്  മന്ത്രിയുടെ കൊല്ലത്തുള്ള കുടുംബ വീടിന്റെ പടിക്കലെത്തി. 5000 രൂപ സർക്കാർ തലക്ക്  വിലയിട്ടിട്ടുള്ള, തടവു ചാടിയ, ഒരു കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ്  നേതാവാണ്‌,  സംസ്ഥാന ആഭ്യന്തര മന്ത്രിയുടെ വീട്ടുപടിക്കൽ കൊലപ്പാതിരക്ക്  കാറ്റുകൊള്ളാൻ ചെന്നിരിക്കുന്നത് ! എങ്ങനെയുണ്ട് ?

എമ്മെൻ നേരെ അടുക്കള വാതിൽക്കലേക്ക്  ചെന്ന്  ടി.എമ്മിന്റെ മകനെ വിളിച്ചു.  അദ്ദേഹം വന്ന്  കതക്  തുറന്നു. എന്തോ ശബ്ദം കേട്ട്,  എന്തവാടാ എന്നു ചോദിച്ചുകൊണ്ട് അമ്മച്ചിയും അവിടേക്ക്  ചെന്നു.

"കോളടിച്ചമ്മച്ചീ,   അമ്മച്ചി കണ്ടില്ലിയോ, 5000 രൂപാ ദേണ്ട് നമ്മുടെ അടുക്കളയിൽ!"

"അപ്പച്ചൻ കേൾക്കണ്ടാ...... " എന്നായിരുന്നു അമ്മച്ചിയുടെ മറുപടി.

10000 രൂപാ ചെക്കായിട്ടും, അഞ്ചു പവന്റെ ഒരു സ്വർണ്ണ മാലയും (ആഭ്യന്തര മന്ത്രിയുടെ ഭാര്യയാണ്  എന്നോർക്കണം) വാങ്ങിയിട്ടാണ് എമ്മെൻ അവിടെ നിന്ന്  മടങ്ങിയത്.

ഈ നടക്കുന്നതെല്ലാം അറിഞ്ഞുകൊണ്ട്‌  തന്നെ, അടുത്ത മുറിയിൽ "സുഖനിദ്രയിലായിരുന്നു" ആഭ്യന്തര മന്ത്രി!

ജനയുഗം ദിനപ്പത്രമായി പ്രസിദ്ധീകരിക്കുന്നതിന്, ആദ്യ സാമ്പത്തിക സഹായം ഒരു കോണ്‍ഗ്രസ്സ്  കുടുംബത്തിന്റെ വകയായിരുന്നു എന്ന യാഥാർത്ഥ്യം, ഇന്നത്തെ തലമുറയിലെ എത്ര കമ്മ്യൂണിസ്റ്റുകാർക്കും, കോണ്‍ഗ്രസ്സുകാർക്കും അറിയാം!  രാഷ്ട്രീയത്തിന്  അതീതമായി വ്യക്തി ബന്ധങ്ങൾ കാത്തുസൂക്ഷിക്കുന്ന കാര്യത്തിൽ, കുറെ നേതാക്കളെങ്കിലും ആത്മാർഥമായ താല്പര്യം പണ്ട്  കാണിച്ചിരുന്നു.

(തുടരും)

Sunday, December 1, 2013

എം.എൻ. ഗോവിന്ദൻ നായരെ കണ്ടവരുണ്ടോ....? : പി. രവീന്ദ്രനാഥ്

ദൈവദാസന്റെ ഭവനത്തിൽ കമ്മ്യൂണിസ്റ്റുകാരന്റെ അജ്ഞാതവാസം 

(ഭാഗം - ഒന്ന്)


സഖാവ് എം.എൻ. ഗോവിന്ദൻ നായരെ ഒരു മാർക്സിയൻ സൈദ്ധാന്തികനായോ, താത്വികാചാര്യനായോ ആരെങ്കിലും വിലയിരുത്തിയിട്ടുണ്ടോ എന്നെനിക്കറിയില്ല. പക്ഷെ ഒരു കാര്യം എനിക്കറിയാം, പാവപ്പെട്ടവന്റെ ഉള്ളറിഞ്ഞ മനുഷ്യ സ്നേഹിയായിരുന്നു അദ്ദേഹം. അദ്ധ്വാനിക്കുകയും കഷ്ടപ്പെടുകയും ചെയ്യുന്നവർക്കുവേണ്ടി ഉഴിഞ്ഞു വെച്ച ജീവിതമായിരുന്നു അതെന്ന്  അദ്ദേഹത്തെ മനസ്സിലാക്കിയിട്ടുള്ളവർക്ക്  നിസംശയം പറയാൻ കഴിയും. കേരളത്തിലെ കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ്  പ്രസ്ഥാനത്തിന്റെ വളർച്ചക്ക്  വിലപ്പെട്ട സംഭാവനകൾ ചെയ്തിട്ടുള്ള ആ വലിയ മനുഷ്യനെ, മഹാനായ ആ രാഷ്ട്രീയ നേതാവിനെ, ആ വിപ്ലവകാരിയെ വിലയിരുത്താനും മാത്രം ഞാൻ വളർന്നിട്ടില്ല. എമ്മെനെക്കുറിച്ച്  കേട്ടിട്ടുള്ളതും, നേരിൽ അനുഭവിച്ചിട്ടുള്ളതുമായ ചില ഓർമ്മകൾ ഞാൻ പങ്കുവെക്കുകയാണ്. അതിനുള്ള അവകാശമോ, അധികാരമോ എനിക്ക്  ഉണ്ടെന്ന്  ഞാൻ വിശ്വസിക്കുന്നില്ല.  പക്ഷെ സ്വാതന്ത്ര്യം ഉണ്ടെന്ന്  വിശ്വസിക്കുന്നു.
സ.എം.എൻ.ഗോവിന്ദൻനായർ 
എന്റെ അച്ഛനെ, എടാ പുരുഷോത്തമാ എന്ന്  വിളിക്കുന്ന, അല്ലെങ്കിൽ അങ്ങനെ വിളിക്കാൻ സ്വാതന്ത്ര്യം എടുക്കുന്ന ചുരുക്കം രാഷ്ട്രീയ നേതാക്കളെ മാത്രമേ ഞാൻ കണ്ടിട്ടുള്ളു. അതിൽ ഒരാളായിരുന്നു എമ്മെൻ. മറ്റു മൂന്നു പേർ,  ടി.വി. തോമസ്സ്, എൻ  ശ്രീകണ്ഠൻ നായർ, ജി.
സ. ടി.വി.തോമസ്സ് 
ഗോപിനാഥ പിള്ള(പി.എസ്.പി. നേതാവായിരുന്ന മുൻ മാവേലിക്കര എം.എൽ.എ.) എന്നിവരായിരുന്നു. ഗോപിയമ്മാവന്  ഞങ്ങളുടെ കുടുംബവുമായുള്ള ബന്ധം എന്ന സ്വാതന്ത്ര്യം കൂടി ഉപയോഗിക്കാമായിരുന്നു. വളരെ അടുപ്പമുള്ളവരെ ഗൌരിയമ്മ എടോന്നോ തനെന്നോ ഒക്കെയായിരുന്നു സംബോധന ചെയ്തിരുന്നത്.  അങ്ങനെ വിളിച്ചില്ലെങ്കിൽ വല്ല്യമ്മക്ക് എന്തോ നീരസം ഉള്ളിലുണ്ടെന്ന്  അടുപ്പക്കാർ കണക്കാക്കുകയും ചെയ്തിരുന്നു.  ഗൌരിയമ്മ പക്ഷെ അച്ഛനെ ആശാനെ എന്നേ വിളിക്കുമായിരുന്നുള്ളൂ. അത്  അച്ഛന്റെ അച്ഛൻ താഴവന ആശാൻ കുടുംബത്തിലേയും, അമ്മ മണിപ്പുഴ ആശാൻ കുടുംബത്തിലേയും ആണെന്ന്  അറിഞ്ഞു കൊണ്ടുള്ള കുസൃതിയും ആയിരുന്നിരിക്കാം ചിലപ്പോൾ. 

അച്ഛൻ തിരുവനന്തപുരം ഗവണ്‍മെന്റ്  ലോ കോളേജിൽ പഠിക്കുമ്പോൾ, എസ്.എഫിന്റെ സംസ്ഥാന സെക്രട്ടറിയും, ഓൾ ഇന്ത്യാ വൈസ് പ്രസിഡന്റും ആയിരുന്നു. എമ്മെൻ ആയിരുന്നു അന്ന്  പാർട്ടി സംസ്ഥാന സെക്രട്ടറി.  അന്ന്  ആരംഭിച്ച ആ എടാ വിളി, എമ്മെനും ടി.വിയും തുടർന്നു. പാർട്ടി പിളർന്നു കഴിഞ്ഞ്,  രണ്ടു ചേരിയിലും, ബദ്ധ ശത്രുതയിലും ആയിരിക്കുമ്പോഴും എമ്മെനോ, ടി.വിയോ ആ എടാ പോടാ വിളി ഉപേക്ഷിച്ചിരുന്നില്ല.

ഞാനിപ്പോൾ ആകെ ഒരു പ്രതിസന്ധിയിലായിരിക്കുകയാണ്.  എമ്മെനെക്കുറിച്ചെഴുതാം എന്ന്,  ഒന്നുരണ്ടു സുഹൃത്തുക്കൾക്ക്  വാക്കു കൊടുത്തിരുന്നു. അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഒരുപാട്  കഥകൾ ഞാൻ പറഞ്ഞ്  അവർ കേട്ടിട്ടുണ്ട്.  അതാണ്‌  എഴുതാൻ അവർ എന്നെ നിർബ്ബന്ധിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുന്നത്.  പറയുന്നപോലെയല്ല എഴുതുന്നത്, എന്ന കാര്യം ശരിക്കും ഇന്നാണ്  ബോദ്ധ്യപ്പെട്ടത്. ഒരു ഗജരാജനെ നോക്കി കാണാൻ ശ്രമിക്കുന്ന ഒരെറുമ്പ്.  ദയവായി എന്നെ അങ്ങനെ മാത്രം കണ്ടാൽ മതി.

ഒരു ജയിൽ ചാട്ടം മുതൽ തുടങ്ങാം!

ക്ഷയരോഗത്തിന്റെ ആരംഭമാണെന്ന്  കണ്ടപ്പോൾ, തിരുവിതാംകൂർ സർക്കാർ എമ്മെനെ നാഗർകോവിലുള്ള ടി.ബി. സാനിട്ടോറിയത്തിൽ പ്രവേശിപ്പിച്ചു. സർക്കാർ ചെലവിൽ പോലീസ്  ബന്തവസ്സിൽ.

ആശുപത്രിയിലും എമ്മെൻ തന്നെ ഹീറോ.  രോഗികൾക്ക്,  ജീവനക്കാർക്ക്,  എന്തിനേറെ പറയുന്നു, എമ്മെന്  കാവൽ നിൽക്കുന്ന പോലീസുകാർക്കു പോലും.  ആശുപത്രിയിൽ പ്രവേശിപ്പിച്ചപ്പോൾ തന്നെ, അദ്ദേഹം ഒരുകാര്യം അധികൃതരെ അറിയിച്ചിരുന്നു. താനൊരു അർശസ്  രോഗിയാണ്.  അതുകൊണ്ട്,  രാവിലത്തെ ചരിത്ര രചന നിർവ്വഹിക്കാൻ  കുറെയേറെ സമയമെടുക്കും.  അച്ചടക്കവും, നീതിബോധവുമുള്ള, അതുപോലെ തന്നെ നിയമത്തെ കർശനമായി ബഹുമാനിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന ഒരു തടവുകാരൻ ആയിരുന്നു എമ്മെൻ.

കെ.ആർ.ഗൌരിയമ്മ 
 "ഞാനിവിടെ കട്ടിലിൽ കിടക്കുകയാണെങ്കിലും, അതല്ല ചരിത്ര രചനക്ക്  ഗ്രന്ഥപ്പുരയിലാണെങ്കിലും നിങ്ങൾ വളരെ ശ്രദ്ധയോടെ കാവൽ നിൽക്കണം. അത്  നിങ്ങളുടെ ഡ്യൂട്ടിയാണ്. ഡ്യൂട്ടി സത്യസന്ധമായി നിർവ്വഹിക്കാൻ ഏതൊരുദ്യോഗസ്ഥനും ഉത്തരവാദിത്തം ഉണ്ട്."  എമ്മെൻ ഇടയ്ക്കിടെ പോലീസുകാരെ ഓർമ്മിപ്പിക്കും. അവരെ നിർബ്ബന്ധപൂർവ്വം കക്കൂസിന്റെ മുമ്പിൽ പിടിച്ചു നിർത്തുകയും ചെയ്യുമായിരുന്നു. ആഴ്ചകൾ ഒന്നുരണ്ടു കഴിഞ്ഞു. നീതിമാനും സത്യസന്ധനുമായ ആ ജയിൽപ്പുള്ളിയോടു പോലീസുകാർക്ക്  എന്തെന്നില്ലാത്ത സ് നേഹാദരങ്ങളായി.  "സാറ് കക്കൂസിൽ പോയിട്ട്  വന്നാട്ടെ.ഞങ്ങളൊന്ന്  കറങ്ങി, ബീഡീം വലിച്ചേച്ച്  ഇങ്ങെത്തിക്കോളാം..." എന്ന നിലയിൽ എത്തി പോലീസുകാരുടെ മനോഭാവം.

മൂന്നു നേരമാണ്  എമ്മെന്റെ പാശ്ചാത്യ പര്യടനം. ആഴ്ചകൾ രണ്ടു കഴിഞ്ഞു. ഇതിനോടകം കക്കൂസിൽ നിന്ന്  പുറത്തേക്ക്  കഷ്ടിച്ച്  ഒരാൾക്ക്  കടക്കാനുള്ള ദ്വാരം റെഡിയായി കഴിഞ്ഞിരുന്നു. പതിവു പോലെ ഒരു ദിവസം ബീഡി വലിയും ചായ കുടിയും കഴിഞ്ഞ്  പോലീസുകാർ തിരിച്ചെത്തി, മണിക്കൂറൊന്നു കഴിഞ്ഞിട്ടും ജയിൽപ്പുള്ളിയായ രോഗി കക്കൂസിൽ നിന്ന്  പുറത്തു വരുന്നില്ല.  അവസാനം കതക്  വെട്ടിപ്പൊളിച്ചു.  അപ്പോഴേക്കും കക്ഷി തക്കല പിന്നിട്ടു കഴിഞ്ഞിരുന്നു.

തടവു ചാടിയ പുള്ളി നിരോധിക്കപ്പെട്ട കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ്  പാർട്ടിയുടെ നേതാവ്. സർക്കാർ നടപടിക്കൾക്ക് ചൂടു കൂടി. പോലീസ് സംസ്ഥാനമൊട്ടാകെ ഓടിനടന്നു. ഏതൊരു കമ്മ്യൂണിസ്റ്റുകാരന്റെ ഭവനത്തിലും ഏതു സമയത്തും പോലീസിനു കയറിച്ചെല്ലാം. അവിടെ കാണുന്നതെല്ലാം തല്ലിയുടക്കാം. കണ്ണിൽ കണ്ടവരെയെല്ലാം തല്ലാം. വേണമെങ്കിൽ കൊല്ലാം. സർക്കാർ എമ്മെന്റെ തലയ്ക്ക്  വിലയിട്ടു. ആര് കേട്ടാലും മോശമെന്ന്  പറയുകയില്ല. പന്തളം മുളവനയിലെ കുഞ്ഞിന്റെ നിലയ്ക്കും, വിലയ്ക്കും, വിദ്യാഭ്യാസ യോഗ്യതക്കും തികച്ചും യോജിക്കുന്ന നിരക്കു തന്നെ പ്രഖ്യാപിച്ചത്, 5000 രൂപ. ജീവനോടെ തന്നെ പിടിക്കണമെന്ന്  യാതൊരു നിർബ്ബന്ധവുമില്ല!
എന്റെ പിതാവ്, പി.ജി.പുരുഷോത്തമൻപിള്ള 
എമ്മെൻ നാഗർകോവിലിൽ നിന്ന് രക്ഷപ്പെട്ട്  എത്തിച്ചേർന്നത്  കൊട്ടാരക്കരയിലായിരുന്നു.  കൊട്ടാരക്കരക്ക്  സമീപമുള്ള മൈലം എന്ന പ്രദേശത്ത്  കക്ഷിക്ക്  നേരിയ പരിചയമുള്ള ഒരു ഉപദേശിയും കുടുംബവും താമസ്സമുണ്ട്.  ഒരു പാതിരക്ക്  ചെന്ന്  ഉപദേശിയെ വിളിച്ചുണർത്തി.

ജയിൽ ചാടിയ കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ്  ഭീകരൻ എം.എൻ. ഗോവിന്ദൻനായരെ കണ്ട്  ഉപദേശി ഞെട്ടി.

എമ്മെൻ പറഞ്ഞു: "ഉപദേശിക്ക്  രണ്ടു കാര്യങ്ങൾ ചെയ്യാം. ഒന്നുകിൽ എനിക്ക്  ഈ വീട്ടിൽ കുറച്ചുനാൾ അഭയം തരാം. അതല്ലെങ്കിൽ പോലീസിനേക്കൊണ്ട്  പിടിപ്പിക്കാം. അങ്ങനെ ചെയ്യുകയാണെങ്കിൽ ഉപദേശിക്ക്  5000 രൂപയും കിട്ടും."  ഇത്രയും പറഞ്ഞിട്ട്, വരാന്തയോട്  ചേർന്നുള്ള മുറിയിൽ കിടന്നുറങ്ങിയിരുന്ന ഉപദേശിയുടെ മകനോടൊപ്പം, ഭയങ്കര ക്ഷീണം എന്നു പറഞ്ഞ്  കയറിയങ്ങു കടന്നു.

പണ്ടൊരിക്കൽ ചങ്ങനാശേരിയിൽ നിന്ന്, തിരുവനന്തപുരത്തേക്കുള്ള എക്സ്പ്രസ്  ബസ്സിൽ വെച്ചാണ്,  എമ്മെൻ ഈ ഉപദേശിയെ പരിചയപ്പെട്ടത്.  Love at first sight എന്ന്  ചെറുപ്പക്കാർ പിള്ളാരു പറയുമല്ലോ?  ഒരൊറ്റ നോട്ടം, ഒരു ചിരി, രണ്ടു വാചകം. മതി. എമ്മെൻ ജനങ്ങളുടെ മനസ്സ്  കവർന്നിരിക്കും. ഒരപാര സിദ്ധി തന്നെ ആയിരുന്നു അത് !
കാക്കനാടൻ 


ഉപദേശി കൊട്ടാരക്കരയിൽ ഇറങ്ങുമ്പോഴേക്കും,  ആ കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ്  നേതാവിന്  തന്റെ മനസ്സിൽ വലിയ ഒരിടം നൽകി കഴിഞ്ഞിരുന്നു!

ആ ഉപദേശി ആരായിരുന്നുവെന്ന്  വായനക്കാർക്ക്  അറിയാമോ?  പ്രസിദ്ധ സാഹിത്യകാരൻ കാക്കനാടന്റെ അപ്പൻ. ആ മുറിയിൽ കിടന്നുറങ്ങിയിരുന്ന, കാക്കനാടനോടൊപ്പമാണ്  എമ്മെൻ കയറി കിടന്നുറങ്ങിയത്.

നാന്നിയിലെ അച്ചായൻ എന്നാണ്  ഉപദേശിയും ഭാര്യയും, എമ്മെനെ മക്കൾക്ക്  പരിചയപ്പെടുത്തിയത്.  കുറച്ചു നേരം കൊണ്ടുതന്നെ റാന്നിയിലെ അച്ചായൻ കുട്ടികൾക്ക്  പ്രിയങ്കരനായി.  കാക്കനാടനും അനുജൻ തമ്പിച്ചായനും, എമ്മെനെ അച്ചായാ എന്ന്  വിളിക്കുന്നത്  ഞനും കേട്ടിട്ടുണ്ട്.

രണ്ടുമൂന്നു മാസം അദ്ദേഹം കൊട്ടാരക്കരയിൽ അവരുടെ വീട്ടിൽ കഴിഞ്ഞു. പാർട്ടി ലഘുലേഖകൾ കാക്കനാടനും തമ്പിച്ചായനുമായിരുന്നു, എമ്മെൻ നിർദ്ദേശിക്കുന്ന കേന്ദ്രങ്ങളിൽ എത്തിച്ചിരുന്നത്. പലപ്പോഴും ഈ ഉദ്യമം ഉപദേശിയും ഏറ്റെടുത്തിട്ടുണ്ട്.

കമ്പി വണ്ടിയും ഉരുട്ടി, "ഇന്ന് പുലമണ്‍ ജംഗ്ഷനിൽ അല്ലീവിലാസം നൃത്ത നാടകം. പ്രദർശനം പാസ്സുമൂലം, എന്ന്  ഉറക്കെ വിളിച്ചു പറഞ്ഞുകൊണ്ട്  എട്ടോ ഒൻപതോ വയസ്സുള്ളപ്പോൾ, കടലാസ്  കെട്ടുകളുമായി ഓടി നടന്നിട്ടുള്ള കാര്യം തമ്പിച്ചായൻ എന്നോട്  പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്.

പിന്നീടുള്ള ഒളിസങ്കേതങ്ങൾ മദ്ധ്യതിരുവിതാംകൂറിലെ വിവിധ പ്രദേശങ്ങളിൽ ആയിരുന്നു. സുരക്ഷിതമായ ഒളിയിടങ്ങൾ കണ്ടെത്തേണ്ട  ചുമതല പലപ്പോഴും നിർവ്വഹിച്ചിരുന്നത്  പോറ്റിസാറോ (കെ.കേശവൻപോറ്റി) സ. പന്തളം പി.ആറോ, സ. പറന്തൽ കൃഷ്ണപിള്ളയോ ആയിരുന്നു.

(തുടരും)

Wednesday, November 27, 2013

പൂവും പ്രസാദവും : പി. രവീന്ദ്രനാഥ്

പൂവും പ്രസാദവും : പി. രവീന്ദ്രനാഥ് 



കൃത്യം 36 വർഷങ്ങൾക്ക്  മുമ്പാണ്.  എനിക്കന്ന്  20 വയസ്സ്.  ഒന്നു രണ്ടു സുഹൃത്തുക്കളുമായി ഞങ്ങളുടെ പടിക്കലുള്ള ബസ് സ്റ്റോപ്പിൽ സംസാരിച്ചു നില്ക്കുകയായിരുന്നു.

അവിടെ വന്നു നിന്ന ബസ്സിലിരുന്നിരുന്ന ഒരു യുവതി, എന്നെ നോക്കി ഹൃദ്യമായി ഒന്ന്  പുഞ്ചിരിച്ചു.  ഞാൻ മനസ്സിനെ പിറകോട്ട്  സഞ്ചരിക്കാൻ വിട്ടു.  കൂടെ പഠിച്ചതോ, ഒരേ യജ്ഞശാലയിൽ അഭ്യാസം കഴിച്ചിട്ടുള്ളതോ അല്ല. ആ മുഖം നേരത്തെ കണ്ടിട്ടുള്ളതും അല്ല.
പനങ്കുല പോലുള്ള കാർകൂന്തൽ, പരൽമീൻ കണ്ണുകൾ, എള്ളിൻ പൂവുപോലുള്ള മൂക്ക്, തൊണ്ടിപ്പഴ ച്ചുണ്ടുകൾ.........!

ഇവർ എന്നെ നോക്കി ചിരിക്കാൻ കാരണമെന്ത്? എനിക്ക്  ഒരു പിടിയും കിട്ടിയില്ല. ഒരു സുന്ദരിയെ ആകർഷിക്കത്തക്ക രൂപലാവണ്യവും, ശരീര സൗന്ദര്യവുമൊന്നും എനിക്കില്ല. എന്റെ വേഷത്തിലുള്ള വല്ല കോമാളിത്തവും കണ്ട്  ചിരിച്ചതാവും. എന്തായാലും വേണ്ടില്ല, ഒരു സർവ്വാംഗസുന്ദരിയാണല്ലോ പാൽപ്പുഞ്ചിരി സമ്മാനിച്ചിരിക്കുന്നത്.  ഞാൻ സമാധാനിച്ചു.

രണ്ടു മൂന്നു ദിവസങ്ങൾക്ക്  ശേഷം  ഞാൻ മാന്നാറിൽ കൂടി ഒരു സുഹൃത്തിനൊപ്പം ബൈക്കിൽ പോകുമ്പോൾ അതെ സുന്ദരി; വീണ്ടുമെനിക്കേകീടുന്നു, ഹൃദ്യമായ അതേ പുഞ്ചിരി. പുഞ്ചിരി തിരികെ സമ്മാനിക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല. ബൈക്ക് അവരെ കടന്ന്  പൊയ് ക്കഴിഞ്ഞിരുന്നു.

ഒന്നു രണ്ടാഴ്ചകൾ കഴിഞ്ഞ്‌  ഒരു ദിവസം അതിരാവിലെ സൈക്കിളിൽ ഞാൻ എണ്ണക്കാടിന്  പോവുകയായിരുന്നു. കുന്നത്തൂർ അമ്പലത്തിൽ നിന്നിറങ്ങി വരുന്നു കഥാനായിക. കൂടെ മറ്റൊരു യുവതിയുമുണ്ട്. സൈക്കിൾ ഒന്ന്  വേഗത കുറച്ച്, പലിശയടക്കം അത്യുഗ്രൻ ഒരു ചിരി മടക്കി കൊടുത്ത്  കടം വീട്ടി.
അവൾ മറുപടി ഒരു ചെറുചിരിയിൽ മാത്രമൊതുക്കിയില്ല.
"രവി എണ്ണക്കാടിന് പോവുകയാണോ...?"

അത് ശരി, അപ്പോൾ എന്നെക്കുറിച്ച്  എല്ലാം മനസ്സിലാക്കി വെച്ചിരിക്കുന്നു. എടീ ഭയങ്കരീ.. കൊച്ചുകള്ളീ .... !

സംഗതിയുടെ ഏകദേശരൂപം എനിക്ക്  കിട്ടി. വീട്  കുട്ടമ്പേരൂരിലാണ്. മംഗല്യ ഭാഗ്യത്തിനായി   ക്ഷേത്ര ദർശനം ഒരു പക്ഷെ, പതിവായിരിക്കും. ഭാവി വരനെ കണ്ടെത്തിയ സ്ഥിതിക്ക്, തീർച്ചയായും ഇനി അത് പതിവാക്കും. എന്തെങ്കിലും തടസ്സമുണ്ടെങ്കിൽ.... , കുന്നത്തൂരമ്മയെ പിണക്കുന്നത്  ഭംഗിയാവില്ലെന്ന്  അവൾക്കറിയാമല്ലോ? സഹകരിക്കാൻ ഞാനും തീരുമാനിച്ചു.

ചവിട്ടു തുടങ്ങി, 7 കിലോ മീറ്റർ വീതം കൊച്ചു വെളുപ്പാൻകാലത്തും സന്ധ്യക്കും. ഒരാഴ്ച സൈക്കിൾ യജ്ഞവും ദർശനവും  നടത്തിയിട്ടും, എനിക്ക്  എന്റെ സുന്ദരിയെ മാത്രം ദർശിക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല. ദിവസേന 28 കി.മീ. സൈക്കിൾ ചവിട്ടി കുഴഞ്ഞത്  മിച്ചം.

ഇതിനിടെ ഒരു ദിവസം അമ്മയുടെ അമ്മാവന്റെ മകൻ രവിച്ചേട്ടനെ കാണാൻ അദ്ദേഹം ജോലി നോക്കുന്ന എസ്.ബി.റ്റി. മാന്നാർ ശാഖയിൽ ചെന്നു.

"നീയാണോടാ, ഇപ്പോൾ കുന്നത്തൂരമ്മയെ വെളുപ്പിന്  വിളിച്ചുണർത്തുന്നത് ...?"
"ഏഴര ശനിയാ രവിച്ചേട്ടാ, കുടുംബ ക്ഷേത്രത്തിൽ ദർശനം നടത്തണമെന്നാ രാമക്കണിയാർ പറഞ്ഞിരിക്കുന്നത്." - ഞാൻ പറഞ്ഞു.

"അതിന് നമ്മുടെ പരദേവത മണ്ണടീലാണല്ലോ ? ഇപ്പം നിനക്ക് ഏഴര ശനിയേയുള്ളൂ. അത് കണ്ടക ശനിയാകരുത്. കണ്ടകശനി കൊണ്ടേ പോകൂ.... "

ഛെടാ, ഇയാളെന്താ അർത്ഥം വെച്ച് ഏതാണ്ടൊക്കെ പറയുന്നത്. ക്ഷേത്ര ദർശനത്തിന്  പോയപ്പോൾ ഒന്നും തന്നെ അവളെ കണ്ടിട്ടു പോലുമില്ലല്ലോ. ശ്രുയതേ  ന ച ദൃശ്യതേ... !
കുട്ടമ്പേരൂർ ഒരപകട മേഖലയാണ്. എന്റെ അമ്മൂമ്മയുടെ ജന്മഗൃഹം അവിടെയാണ്. അമ്മയുടെ രണ്ടമ്മാവന്മാരും. കേണൽ ഭർത്താവിനോടൊപ്പം വടക്കേന്ത്യയിൽ ആയിരുന്ന ഒരു കൊച്ചമ്മയും താമസിക്കുന്നത്  അവിടയാണ്.

ക്ഷേത്ര ദർശനം അജണ്ടയിൽ നിന്ന്  ഒഴിവാക്കി.

നായികയെ കണ്ടിട്ട്  നാളേറെയായി. "ഊണിന്നാസ്ഥ കുറഞ്ഞു, നിദ്ര നിശയിങ്കൽ പൊലുമില്ലാതെയായി" എന്ന്  വാര്യർ പറഞ്ഞതു പോലെയായി എന്റെ സ്ഥിതി.
അങ്ങനെയിരിക്കുമ്പോഴാണ് മാന്നാർ KSEB യിലെ അസി.എഞ്ചിനീയറും, അയൽക്കാരനും സുഹൃത്തുമായ ഐസക്കിനെ കാണാൻ ആഫീസിൽ ചെന്നത്. - അതാ അവിടെയിരിക്കുന്നു കഥാ നായിക.

"ഐസക്കേ, ആ കുട്ടിയെന്താ ഇവിടിരിക്കുന്നത്...?"

"ഇവിടെ ജോലിയുള്ളതു കൊണ്ട്......... " ഒട്ടും മയമില്ലാത്ത മറുപടി. ബോർഡ്  ആഫീസിൽ കയറിയിറങ്ങി പ്രേമസായൂജ്യമടയാൻ ഈ ദുഷ്ടൻ സമ്മതിക്കുമെന്ന്  തോന്നുന്നില്ല.

ആഫീസിന്  മുൻപിലുള്ള  തിരുവല്ലാ-മാവേലിക്കര റോഡ്‌  ഐസക്കിന്റെ അപ്പന്റെ വകയല്ലല്ലോ.. ?

ഇനിയൊട്ടും വെച്ചു താമസിപ്പിക്കുന്നത്  ശരിയല്ല. ഏതായാലും ഒരാൾക്ക്  ജോലിയുണ്ട്. പെണ്ണ്  എന്നേക്കാൾ മൂന്നോ നാലോ വയസിന്  മൂത്തതായിരിക്കും. അത്  സാരമില്ല. എനിക്ക് തീരെ പക്വത ഇല്ലെന്നാണ്  അമ്മയുടെ പരാതി. പ്രായവും പക്വതയുമുള്ള ഒരു ഭാര്യയുടെ ശിക്ഷണവും സംരക്ഷണവും അമ്മയും ആഗ്രഹിക്കുന്നുണ്ടാവാം. സ്വസമുദായവുമാണ്.  സംഗതി ക്ലീൻ. എതിർപ്പുണ്ടാകാൻ യാതൊരു സാദ്ധ്യതയുമില്ല. ഇന്ന്  തന്നെ ഔദ്യോഗികമായി പ്രണയാഭ്യർത്ഥന നടത്തുക, ശുഭസ്യ ശീഘ്രം എന്നാണല്ലോ?  അഞ്ചെങ്കിൽ അഞ്ച്  ആഫീസിന്  മുൻപിൽ കാത്തു നില്ക്കാൻ തന്നെ തീരുമാനിച്ചു.

അഞ്ചു മണിയാകുന്നു. നേരിയ നെഞ്ചിടിപ്പ്.  ഒരു വിറയൽ. ദാഹം, കൈകാൽ കുഴയുന്നു.

കാത്തിരുന്ന നിമിഷം. അവൾ ഒറ്റക്ക്  ഗേറ്റിനടുത്തേക്ക്.  എന്നെ കണ്ടതും, നേരെ അടുത്തേക്ക്  വന്നു. ലജ്ജയില്ല, അങ്കലാപ്പില്ല. എന്റെ സ്ഥിതി നേരെ മറിച്ചും. വെച്ചു താമസിപ്പിക്കുന്നത്  ശരിയല്ല. നേരേ കേറിയങ്ങു പറഞ്ഞു.

"അതേ, ഞാൻ കുട്ടിയെ കാത്തു നില്ക്കുകയായിരുന്നു."  തപ്പി തടഞ്ഞു ഞാൻ പറഞ്ഞു.

"കുട്ടിയോ,..... നീ കടപ്രയിലെ രാജമ്മച്ചേച്ചിയുടെ മകനല്ലേ ..... എന്നെ രവിക്ക്  മനസ്സിലായില്ല, ഞാൻ നിന്റെ കുഞ്ഞമ്മയാ - "

ഒരിടി, മിന്നൽ എന്റെ കണ്ണിൽ ഇരുട്ടു കയറുന്നു. അതായത്, അമ്മയുടെ കേണൽ കൊച്ചമ്മയുടെ മകൾ... ദൈവമേ, ഞാൻ നിന്നെ പ്രേമിക്കുന്നു, കല്യാണം കഴിക്കാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നു എന്നൊക്കെ പറയാൻ ഇടവരുത്താതിരുന്നതിന്  കുന്നത്തൂരമ്മക്ക്  നന്ദി പറഞ്ഞു. എങ്കിലും ഭൂമിയൊന്ന്  പിളർന്നു കിട്ടാൻ ആത്മാർഥമായി ഞാൻ പ്രാർത്ഥിച്ചു പോയി.
















Friday, November 15, 2013

പാദ സ്മരണ സുഖം : പി. രവീന്ദ്രനാഥ്



പെണ്ണു കാണാൻ പോയിട്ട്  സ്വന്തം തടി രക്ഷിക്കാൻ വേണ്ടി, പെണ്ണു വീട്ടിൽ നിന്ന്  ഇറങ്ങി  ഓടേണ്ടി വന്ന ഒരു ചരിത്രമുണ്ട്  എനിക്ക്.

പെണ്ണു കാണാൻ കോളേജ്  പടിക്കലോ അമ്പലങ്ങളിലോ പോയി നിന്നിട്ട്,  തടി മിടുക്കുള്ള ആങ്ങളമാരെ കാണുമ്പോൾ ഓടേണ്ടി വന്നിട്ടുള്ള ഹതഭാഗ്യരുടെ കഥപോലെയല്ല ഇത്.  ഗുരു കാരണവന്മാരുടെ അനുഗ്രഹാശിസ്സുകളോടെ, ഔദ്യോഗികമായി കൃത്യം നിർവ്വഹിക്കവേയാണ്  ഈയുള്ളവന്  പലായനം ചെയ്യേണ്ടി വന്നത്.

കാലം 1986.  ഞാൻ ഷാർജയിൽ പണിയെടുക്കുകയാണ്.  ഇളയ സഹോദരനും സഹോദരിയും വിവാഹിതരായി കഴിഞ്ഞു. മൂത്ത സഹോദരിക്കാകട്ടെ കുളൈന്തകളും രണ്ടായി. ഞാനങ്ങനെ പുര നിറഞ്ഞു കവിഞ്ഞു നില്ക്കുകയാണ്.

ഒരു സുദിനത്തിൽ അവധിക്ക്  നാട്ടിൽ എത്തി. വല്ല്യമ്മയുടെ മകൾ, സന്താനക്ക വളരെ ഗൗരവമായ ഒരു വിഷയം എന്റെ മുമ്പിൽ എടുത്തിട്ടു.

"ഇനി നിനക്കൊരു കല്യാണം ആയിക്കൂടേ, വയസ്സ്  28 ആയി."

"വയസ്സിനെ ഞാൻ വിചാരിച്ചാൽ പിടിച്ചു നിർത്താനാവില്ല. അതു കൊണ്ട്  കല്യാണം ആയിക്കളയാം." -  ഞാൻ പറഞ്ഞു.  "ഞാൻ അവിവാഹിതനായി നില്ക്കുന്നതുകൊണ്ട്,  രാജ്യത്ത്   എന്തെങ്കിലും അത്യാഹിതമുണ്ടായാലോ?"

"നിന്റെ മനസ്സിൽ ആരെങ്കിലും ഉണ്ടോ?  എന്നോട്  സത്യം പറ. അമ്മൂമ്മയോടും കുഞ്ഞമ്മയോടും പറഞ്ഞ്  ഞാൻ സമ്മതം മേടിച്ചു കൊള്ളാം." -  അക്ക പറഞ്ഞു.

"അക്കയോടായതു കൊണ്ട്  സത്യം പറയാം. ദേണ്ട്  ഇത്,  എന്ന്  ഒന്നിനെ ചൂണ്ടിക്കാണിക്കാൻ ആവില്ല. കാണുന്നവരെയൊക്കെ ഇഷ്ടപ്പെട്ടു പോകുന്ന ഒരു ദുർബ്ബല മനസ്സായിപ്പോയി എന്റേത്.  പെണ്‍കുട്ടികൾ ചിന്തിക്കുന്നത്  അങ്ങനെയാവണം എന്നില്ലല്ലോ?  അതു കൊണ്ട്  ഒരു പുതിയ അദ്ധ്യായം തുടങ്ങാം."

"അല്ല, നീ കാക്കത്തൊള്ളായിരം പെണ്‍പിള്ളാരുടെ പിറകെ നടന്നിട്ടുണ്ട്  എന്നു കേട്ടിട്ടുണ്ട്.  അതുകൊണ്ട്  ചോദിച്ചതാ."

അക്ക ആഫ്രിക്കയിലാണ്.  അതുകൊണ്ട്  ലേറ്റസ്റ്റ്  വാർത്തകൾ ഒന്നുമറിയുകയില്ല. "അവരൊക്കെ  ഭർതൃമതികളും പതിവ്രതകളും സ്ത്രീരത്നങ്ങളുമാണക്കേ ഇപ്പോൾ "  -  ഞാൻ പറഞ്ഞു.

അക്കക്ക്  സമാധാനമായി. ഇനി അമ്മൂമ്മയുടെ കോടതിയിൽ കേസ്  വിചാരണക്ക്  വെക്കുകയോ, അനുകൂല വിധി സമ്പാദിക്കുകയോ ഒന്നും വേണ്ടല്ലോ.

അങ്ങനെയാണ്  കന്യകാന്വേഷണത്തിനായി, നാനാ ദിക്കിലേക്കും ഹംസങ്ങളെ പറത്തി വിട്ടത്.  അമ്മൂമ്മ, അമ്മ, സന്താനക്ക എന്നിവരടങ്ങുന്ന ഡിവിഷൻ ബെഞ്ചിനു മുൻപിലാണ്, ഹംസങ്ങൾ തിരികെ വന്ന്,   "കന്യകാവർണ്ണനം"  എന്ന പതിഞ്ഞ പദം ആടേണ്ടത്.

കാമിനീ രൂപിണീ ശീലവതീ മണീ എന്നൊരു ഹംസം ആടുമ്പോൾ,  വർണ്ണിപ്പാനാവതല്ല എന്നായിരിക്കും മറ്റൊന്നിന്റെ ചരണം. ഇങ്ങനെയൊക്കെയുള്ളതായിട്ടുള്ള,  അവൾതൻ ഗുണഗണങ്ങൾ കേട്ട്  ഹർഷപുളകിതനായി, പെണ്ണു കാണാൻ ചെല്ലുമ്പോഴാണ്,  കുവലയ വിലോചാനയുമല്ല, കഞ്ചദള ലോചനയുമല്ല എന്ന സത്യം ഞാൻ മനസ്സിലാക്കുന്നത്.  ഒന്നുകിൽ ഒരു പിത്തക്കാടി, അതുമല്ലെങ്കിൽ ഒരു ചക്കു കുറ്റി!  ആകെ മടുത്തു. ഓതറൈസ് ഡ്  ബ്രോക്കർ സേവനം മതിയാക്കാൻ അങ്ങനെയാണ്  തീരുമാനമെടുത്തത്.

 അമ്മൂമ്മ  (ജാനകിയമ്മ)
ദൌത്യം ചിറ്റപ്പൻ, ഇളയ അളിയൻ ഉണ്ണി, അച്ഛന്റെ ചില സുഹൃത്തുക്കൾ തുടങ്ങിയവർ ഏറ്റെടുത്തു.  അതാ വരുന്നു, കോട്ടയത്ത്  നിന്ന്  ഒരാലോചനയുമായി, ഞങ്ങൾ പൊട്ടൻ ചേട്ടൻ എന്ന് വിളിക്കുന്ന കുട്ടൻ ചേട്ടൻ എന്ന എൻ.എസ്. ശിവശങ്കരപ്പിള്ള. അച്ഛന്റെ സുഹൃത്ത്.  ലോക്കൽ ഫണ്ട് ഓഡിറ്റിൽ നിന്ന്  റിട്ടയർ ചെയ്ത ഒരു സഹൃദയൻ. അറിയപ്പെടുന്ന ചിത്രകാരൻ. മുൻ  എം.എൽ.എ.യും സ്വാതന്ത്ര്യ സമരസേനാനിയുമായിരുന്ന എൻ.എസ്. കൃഷ്ണപിള്ളയുടെ അനന്തിരവൻ. ആൾ ബധിരനാണ്.

പെണ്‍കുട്ടി ബി.എ. കഴിഞ്ഞു നില്ക്കുന്നു. പിതാവ് റബ്ബർ ബോർഡിൽ ഉദ്യോഗസ്ഥൻ. പൊട്ടൻ ചേട്ടന്റെ, അല്ല കുട്ടൻ ചേട്ടന്റെ ഒരു ബന്ധു.

കൊച്ചൂട്ടൻ കൊണ്ടു വന്നിരിക്കുന്ന ആലോചനയാണല്ലോ?  തരക്കേടില്ലായിരിക്കും. ടൂ ത്രീ കാംക്ഷിച്ചുകൊണ്ടുള്ള ദൌത്യമല്ല. ഏകാഭിപ്രായം ആയിരുന്നു ഡിവിഷൻ ബഞ്ചിന്റേത്.

ഒരു സുപ്രഭാതത്തിൽ, നാരീ ദർശനത്തിനായി  ഞാനും കുട്ടൻ ചേട്ടനും കൂടി മോട്ടോർ സൈക്കിളിലാണ്  കോട്ടയത്തിനു പോയത്‌. തിരുനക്കര അമ്പലത്തിനടുത്തു കൂടിയാണ്  പെണ്ണിന്റെ വീട്ടിൽ പോകേണ്ടത്.  തിരുനക്കര തേവർക്ക്  അസ്കിതയൊന്നും തോന്നേണ്ടാ എന്നു കരുതി, അവിടെ കയറി തൊഴുതിട്ടാണ്  യാത്ര തുടർന്നത്.

 അമ്മ (രാജമ്മ)
ടാറിട്ട നിരത്തിൽ നിന്ന്  പത്തു പതിനഞ്ചടി ഉയരത്തിലായിരുന്നു പെണ്ണിന്റെ വീട്. വണ്ടി മുറ്റത്ത്  ചെല്ലുകയില്ല. സ് റ്റെപ്പ്  കയറി വീട്ടിൽ ചെന്നു. സന്ദർശന വിവരം കുട്ടൻ ചേട്ടൻ നേരത്തെ അറിയിച്ചിട്ടുണ്ടായിരുന്നു.

നല്ല വൃത്തിയും ഒതുക്കവുമുള്ള വീട്.  ഹൃദ്യമായ സ്വീകരണം ആയിരുന്നു പെണ്‍കുട്ടിയുടെ അച്ഛന്റേയും അമ്മയുടേയും. അന്തസ്സും കുലീനത്തവും തുളുമ്പുന്ന പെരുമാറ്റം. അദ്ദേഹത്തിന്  എന്റെ അച്ഛനെ നന്നായിട്ട്  അറിയാം.  "ഇനി കൂടുതൽ ആലോചിക്കേണ്ടതില്ലല്ലോ,  പെണ്ണിനും ചെറുക്കനും ഇഷ്ടപ്പെട്ടാൽ... "  അമ്മയുടെ കമന്റ്.

ഏറ്റവും കൂടുതൽ സന്തോഷം കണ്ടത്,  അവരുടെ വാല്യക്കാരിയായിരുന്ന,  മുസ്ലീം സ്ത്രീയുടെ മുഖത്തായിരുന്നു. "എന്റെ കുഞ്ഞിനെ ആർക്കാ ഇഷ്ടപ്പെടാതിരിക്കുന്നത്."  അവർ പറയുന്നത്  കേട്ടു. ഞാൻ എന്റെ പൊന്നുമോളെ വിളിച്ചു കൊണ്ടു വരട്ടെ  എന്നു പറഞ്ഞ്  അവർ അകത്തേക്ക്  കയറിപ്പോയി.

അതുവരെയുണ്ടായ സംഭവങ്ങളും വികാസങ്ങളും ഞാൻ സത്യസന്ധമായി ഒന്ന്  അപഗ്രഥിച്ചു. പ്രഥമ ദൃഷ്ട്യാ കുറ്റങ്ങളൊന്നും കാണുന്നില്ല. പ്രതിയെ കാണണം, കസ്റ്റഡിയിൽ എടുക്കണം, ചോദ്യം ചെയ്യണം! അത്ര മാത്രം. ഞാനെന്റെ മനസ്സിനെ ഉപദേശിച്ചു, ശാന്തമാകൂ... , മനസ്സേ ശാന്തമാകൂ....... !

കാൽപ്പാദങ്ങളാണ്  ആദ്യം കണ്ടത് !

അത്ര മെലിഞ്ഞിട്ടല്ല. വെളുത്ത നിറം. ഇടതൂർന്ന നല്ല നീളമുള്ള മുടി. മുഖത്ത്  ശോകച്ഛായ കലർന്നിരുന്നോ....... ?  ആ ഉമ്മ പറഞ്ഞത്  വാസ്തവമാണ്....... !

ആ കുഞ്ഞിനെ ആരും ഇഷ്ടപ്പെടും !

അക്ക (സന്താനവല്ലി)
യുവജനങ്ങൾ ഇനി എന്തെങ്കിലും സംസാരിക്കട്ടെ എന്നു പറഞ്ഞ്  മുതിർന്നവർ അകത്തേക്ക്  കയറിപ്പോയി.

പേര്, പഠിച്ച കോളേജ്,  സുഹൃത്തുക്കൾ, ഹോബി, സിനിമ, നോവൽ........ തുടങ്ങി ഗഹനങ്ങളായ വിഷയങ്ങൾ സംസാരിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുമ്പോഴാണ്, അവിടേക്ക്  ഒരാൾ കയറി വന്നത്.

"കുട്ടനമ്മാവന്റെ കൂടെ വന്നതാണോ.... ?" മയത്തിലാണ്  എന്നോട്  ചോദിച്ചത്.

"കേറിപ്പോടീ അകത്ത് .... " ഒരലർച്ചയായിരുന്നു. ഞെട്ടി, ഒരു മാത്ര പരിഭ്രമിച്ചു നിന്നിട്ട്,  വലിയ വായിൽ പൊട്ടിക്കരഞ്ഞു കൊണ്ട്  ആ പാവം പെണ്‍കുട്ടി സിറ്റിംഗ്  റൂമിൽ നിന്നോടിപ്പോയി.

"ഒരൊറ്റ എമ്പോക്കിയേം കൊണ്ട്  ഇവിടെ വന്നേക്കരുതെന്ന്,  ആ പരമ നാറിയോട്  പറഞ്ഞിട്ടുള്ളതാ.... നിനക്കിവളെ കല്യാണം കഴിക്കണം അല്ലേടാ.... ?"

എമ്പോക്കിയും പരമനാറിയും ആരൊക്കെയാണെന്ന്  ബഹുമാനപ്പെട്ട വായനക്കാർക്ക്  മനസ്സിലായിക്കാണുമല്ലോ?  അന്നേരമാണ്  അയാളുടെ കയ്യിലിരുന്ന, ലോഹം കൊണ്ടുള്ള അതി വിശിഷ്ടമായ ഒരു കലാരൂപം എന്റെ ശ്രദ്ധയിൽപ്പെട്ടത്.  ഒരു വെട്ടുകത്തി!

ഇറങ്ങി ഒരൊറ്റയോട്ടം ആയിരുന്നു. "അർജ്ജുനൻ, ഫൽഗുനൻ, പാർത്ഥൻ, വിജയനും.... ,"  അമ്മൂമ്മ കുഞ്ഞുന്നാളിൽ പഠിപ്പിച്ച അർജ്ജുനന്റെ പത്തു പേരുകളും ഉരുവിട്ടുകൊണ്ടായിരുന്നു മുറിക്ക്  പുറത്തേക്ക്  ചാടിയത്.  അകത്തേക്ക്  വന്ന ചവിട്ടുപടികളോ, ഗേറ്റോ ഒന്നും കാണുന്നില്ല. ആകെ അന്ധകാരം. ഇടി മുഴങ്ങുന്നോ, കൊടുങ്കാറ്റ്  വീശുന്നോ.... ?  ഒന്നുമറിയില്ല, ഒരു കാര്യം ഒഴിച്ച്.  അവിടെ നിന്നാൽ അപകടമാണ് ! വീടിന്റെ പിറകു വശത്തേക്ക്  ഓടി. ഒരു മരത്തിന്റെ മറവിൽ ഒളിച്ചു. താഴെ നിരത്തിൽ ഞാൻ വ്യക്തമായി കണ്ടു, ഒരാൾ വാണം വിട്ടപോലെ കിഴക്കോട്ടോടുന്നു, കുട്ടൻ ചേട്ടൻ, അതായത്,  ആ വെട്ടുകത്തി വിശേഷിപ്പിച്ച സാക്ഷാൽ പരമനാറി!

വന്ന മാർഗത്തിൽ കൂടിയല്ലാതെ പുറത്തു കടക്കാൻ കഴിയില്ല. ഏതു പ്രതിസന്ധിയിലും കൂടെ നില്ക്കും എന്ന് വീട്ടുകാർ വിശ്വസിച്ച്  കൂട്ടിനു വിട്ടയാളിന്റെ പൊടിപോലുമില്ല!

ആക്രോശങ്ങളും, പാത്രം എറിഞ്ഞുടക്കുന്ന ശബ്ദവുമൊക്കെ വീട്ടിനുള്ളിൽ നിന്നു കേൾക്കാം. ചെകുത്താനും കടലിനും ഇടക്ക്  അകപ്പെട്ടുപോകുന്ന ഒരവസ്ഥയുണ്ടല്ലോ... ?  ഞാൻ ആ അസുലഭ സുന്ദര അവസ്ഥയിൽ തന്നെയായിരുന്നു. On the horns of dilemma, എന്ന പ്രയോഗം എന്റെ ഈ അവസ്ഥ കണ്ട ഏതോ ഇംഗ്ലീഷുകാരൻ ഉണ്ടാക്കിയതായിരിക്കണം.

കരഞ്ഞു കലങ്ങിയ കണ്ണുകളുമായാണ്  ആ ഉമ്മ എന്റടുത്ത്  വന്നത്.  എന്റെ പൊന്നു മോനേ, ഈ കുഞ്ഞിനെ ആ പിശാചിന്റടുത്തു നിന്ന്  ഒന്നു രക്ഷിക്കണേ.... , അത് പാവമാ."

സ്വന്തം ജീവൻ അന്യന്റെ വെട്ടുകത്തിപ്പിടിയിലാണ്.  ആ എന്നോടാണ്  രക്ഷകനാകാൻ ഉമ്മയുടെ അഭ്യർത്ഥന.

"ഉമ്മാ, ആ പിശാച്  പെണ്‍കുട്ടിയുടെ ആരാ... ?"  ഞാൻ ചോദിച്ചു.

"ആങ്ങളയാ മക്കളേ, ബി.എ.യും, എം.എ.യുമൊക്കെ പഠിച്ചതാ. ബുദ്ധി കൂടി വട്ടായിപ്പോയി. ഏത്  ആലോചന വന്നാലും ഇതാ സ്ഥിതി. എന്റെ കുഞ്ഞിന്റെ ഒരു തലേവിധി. പടച്ചോൻ മക്കൾക്ക്  നല്ലതു വരുത്തും, അതിനെ മക്കള്  ഉപേക്ഷിക്കല്ലേ, ആ കുഞ്ഞൊരു മാലാഹയാ മോനെ മാലാഹ.... "

"ഉമ്മേടെ ആ കുഞ്ഞിനെ എനിക്കും ഇഷ്ടപ്പെട്ടു. അവൾ ഹൂറിയും മാലാഖയുമാണ്. സത്യം. പക്ഷെ എന്ത് ചെയ്യാം ഉമ്മാ. അറിഞ്ഞുകൊണ്ട്  ഇതിനെ കെട്ടാൻ എന്റെ വീട്ടുകാർ സമ്മതിക്കുമെന്ന് തോന്നുന്നില്ല. തല്ക്കാലം ഇവിടെ നിന്ന് രക്ഷപ്പെടാനുള്ള ഒരു വഴി ഉമ്മ പറഞ്ഞു താ..!"

ആ പെണ്‍കുട്ടിയേക്കാൾ, ഒരു പക്ഷെ അതിന്റെ അച്ഛനമ്മമാരേക്കാൾ മനോവ്യഥ ആ ഉമ്മ അനുഭവിക്കുന്നുണ്ടെന്ന്  എനിക്കറിയാമായിരുന്നു.
ചിറ്റപ്പൻ (എം.ജി.കൊച്ചുകൃഷ്ണ പിള്ള)

അവിടെ ഇങ്ങനെയൊരു പിശാചോ, ചെകുത്താനോ ആവാസമുണ്ടെന്ന്  അറിഞ്ഞിരുന്നെങ്കിൽ,  ഈ ദുരന്തനാടകത്തിൽ ഞാനീ വേഷം ഒരിക്കലും കെട്ടുമായിരുന്നില്ല.

വിവരങ്ങളെല്ലാം വിശദമായി എന്നെയും, വീട്ടുകാരേയും അറിയിച്ചിട്ടു മാത്രമേ, കൂട്ടിക്കൊണ്ടു ചെല്ലാവൂ എന്ന്  പെണ്‍കുട്ടിയുടെ വീട്ടുകാർ കുട്ടൻ ചേട്ടനോട്  പറഞ്ഞിരുന്നതാണ്.  അദ്ദേഹം അതു പറയാൻ ബോധപൂർവ്വം മറന്നു.

ഫെയ് സ്  ബുക്കിൽ എന്റെ ഫ്രണ്ട് ലിസ്റ്റിലുള്ള നെടുമ്പള്ളിലെ വിജയൻ ചേട്ടൻ, സതി, ഹരീഷ്, കുട്ടൻ (ശ്രീകുമാർ വളഞ്ഞവട്ടം) എന്നിവർ, ഈ കഥ കേട്ടിരിക്കാനിടയില്ല. പക്ഷെ, ആ പെണ്‍കുട്ടിയെ അവർക്ക്  തീർച്ചയായും അറിയാം. കാരണം, അവൾ അവരുടെ ഒരു ബന്ധുവാണ്.

ഈ കഥ ഞാൻ എന്റെ മക്കളോട്  പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്.  ഒരു തമാശ കഥ കേൾക്കുന്ന താൽപര്യം മാത്രമേ ഞാൻ  അവരുടെ മുഖത്ത്  കണ്ടുള്ളൂ. കാലം ഒരുപാട്  കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു. ആ കുട്ടിയുടെ മുഖം എന്റെ മനസ്സിൽ  നിന്ന്  എന്നേ മാഞ്ഞുപോയി.
                                                                                                                                                                      പക്ഷെ അന്ന്  ഞാൻ ആദ്യം കണ്ട അവളുടെ കാൽപ്പാദങ്ങൾ!

മനസ്സിന്റെ അജ്ഞാതമായ ഏതോ കോണിൽ, ഒരു വേദനയായി, പ്രിയപ്പെട്ട  പെണ്‍കുട്ടീ, ആ കാൽപ്പാദങ്ങൾ  ഇപ്പോഴും ഉണ്ട്...... !!



ഫലശ്രുതി

ഈ പൊട്ടൻ എന്ന കഥാപാത്രത്തിന്റെ സ്ഥിരം ഏർപ്പാടാണ്,  താല്ക്കാലിക ലാഭത്തിനു വേണ്ടിയുള്ള ഇത്തരം വിനോദ കൃത്യങ്ങളെന്ന്  കുറേക്കാലം കഴിഞ്ഞാണ്  ഞാൻ അറിഞ്ഞത്.  എന്നെ ആ വിഡ്ഢി വേഷം കേട്ടിച്ചതിനു കൊടുത്ത സമ്മാനം, ഒരു കാവ്യനീതിയായി കണക്കാക്കിയാൽ മതിയെന്ന്  സമാധാനിക്കുന്നത്  അതുകൊണ്ടാണ്.

ആ വീട്ടിൽ നിന്ന്  രക്ഷപ്പെട്ട്  തിരുനക്കരയിൽ എത്തിയപ്പോൾ, കിഴക്കേനടയിൽ ഒരു ചായക്കടക്ക്  സമീപം നില്ക്കുന്നുണ്ട്  കുട്ടൻസ്‌.

"കുട്ടൻ ചേട്ടൻ സന്ദർഭോചിതമായി അവിടെ നിന്ന് മുങ്ങിയത്  ഭാഗ്യമായി. അല്ലെങ്കിൽ എന്റെ തടി കേടാകുമായിരുന്നു." ഞാൻ പറഞ്ഞു.

അദ്ദേഹത്തിന്  സമാധാനമായി. കുരുതിക്കളത്തിൽ തള്ളിയിട്ട്  വലിഞ്ഞതിൽ തലമുറിയന്  പരിഭവമില്ല.

കക്ഷിയുടെ കൈവശം 50 രൂപ ഉണ്ടായിരുന്നു എന്നെനിക്കറിയാം.  ആദ്യം കണ്ട ബങ്കിൽ നിന്ന് പെട്രോൾ അടിച്ചു. ബാക്കിയുണ്ടായിരുന്ന പൈസക്ക്  വിൽസ്  സിഗരറ്റും വാങ്ങി. വെയിലാണല്ലോ, തലയിൽ കെട്ടാൻ ഒരു തോർത്തും വാങ്ങിച്ചു. വൈകിട്ട്  കടപ്രയിൽ ചെല്ലുമ്പോൾ 50 നുപകരം 100 രൂപയെങ്കിലും രവി തരുമല്ലോ. പുല്ലുപോലെ 50 രൂപ പൊട്ടൻ ചെലവാക്കി.

"ചേട്ടാ, ജീവൻ തിരിച്ചു കിട്ടിയതല്ലേ...... ?  ഒരാശ്വാസം....... , ഓരോ സ്മാൾ... , എന്ത് പറയുന്നു? - ഞാൻ ചോദിച്ചു.

"എന്തിനാടാ സ്മാൾ, രണ്ടു ജീവനല്ലേ രക്ഷപ്പെട്ടത്.  ലാർജ്  തന്നെയായിക്കോട്ടെ...!

നേരെ കോട്ടയം എയ് ഡാ ഹോട്ടലിലേക്ക്  വണ്ടി വിട്ടു.

എനിക്കൊരു തണുത്ത ബിയറിനും, എന്തിന്  കുറക്കണം,  പൊട്ടൻ ചേട്ടന്  ഒരു പൈന്റ്  പീറ്റർ സ് കോട്ടിനും ഓർഡർ കൊടുത്തു. കാശു നോക്കിയില്ല, യഥേഷ്ടം മറ്റനുസാരികളും.  ഞാൻ പെട്ടെന്ന്  ബിയർ അകത്താക്കി.

"ചേട്ടൻ സാവധാനം ഇവിടിരുന്ന് കഴിക്ക്.  ഞാനിതാ വരുന്നു." - ഞാൻ പറഞ്ഞു.

"നീ എവിടെ പോവാ....... ?"

" call from the nature........ !"

"പെട്ടെന്ന്  ചെല്ല്.  ഇവിടം വൃത്തികേടാക്കേണ്ടാ... "

"ആ സാറിന്  ആവശ്യമുള്ളത്  കൊടുക്കണം. ബസ് സ്റ്റാന്റിൽ ഒരാൾ നില്ക്കാമെന്നു പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. അയാളെ വിളിച്ചുകൊണ്ട്  ഞാനിതാ തിരികെ എത്തുകയായി."  ബാർ മാനേജരോട്  ഇത്രയും പറഞ്ഞിട്ട്,  നാട്ടകം, പള്ളം, ചിങ്ങവനം, ചങ്ങനാശ്ശേരി വഴി തിരുവല്ലക്ക്  ഞാൻ യെസ് ഡി പറത്തി.












Sunday, November 10, 2013

ബലികുടീരങ്ങളും രണസ്മാരകങ്ങളും ( ഭാഗം 4 ) : പി. രവീന്ദ്രനാഥ്


History of the formation of the Communist Party in Ennakkad village.

സഖാവ്  കാഞ്ഞിരവേലിൽ കുട്ടിയും ഗ്രാമത്തിൽ നടന്ന അവകാശ സമരവും 

  പരമ്പരയുടെ അവസാന ഭാഗം 

 

സ.കാഞ്ഞിരവേലിൽ കുട്ടി അവകാശം സ്ഥാപിച്ച തമ്പുരാന്റെ നിലം.

 

 സഹജീവികളുടെ ദൈനം ദിന ജീവിതത്തിന്റെ അഗാധ തലങ്ങൾ വരെ ഒരു കമ്മ്യൂണിസ്റ്റുകാരന്റെ ദൃഷ്ടി ചെന്നിരിക്കണം. എങ്ങനെയായിരിക്കണം ഒരു കമ്മ്യൂണിസ്റ്റുകാരൻ,  അതിന്റെ നേർ വിപരീതമായിത്തീർന്നിരിക്കുകയാണ്  ഇന്നവന്റെ ജീവിതവും,  കാഴ്ചപ്പാടുമെല്ലാം.  പക്ഷെ അക്കാലങ്ങളിൽ അതായിരുന്നില്ല സ്ഥിതി.

മനുഷ്യ ജീവിതത്തിന്റെ മൂല്യവും നിലവാരവും ഉയർത്തുക, അങ്ങനെ അവരെ ഗുണവും, പുരോഗമനവീക്ഷണവുമുള്ള വിപ്ലവകാരികളാക്കി മാറ്റുക-  ഇതായിരുന്നു ഓരോ കമ്മ്യൂണിസ്റ്റുകാരന്റെയും കടമയും കർത്തവ്യവും എന്നവർ വിശ്വസിച്ചു.  ദൈവ വിശ്വാസവും ജാതി - മത ഭിന്നിപ്പുകളുമൊക്കെ,  തൊഴിലാളിയെ ചൂഷണം ചെയ്യുന്നതിന്  മുതലാളിമാർ സൃഷ്ടിക്കുന്ന  കടംകഥകൾ ആണെന്ന ബോധം അവർ  മറ്റ്  സാധാരണക്കാരായ ജനങ്ങളെ ബോദ്ധ്യപ്പെടുത്താനും പരിശ്രമിച്ചു.

സ. എ.പി. ഗോപാലൻനായർ 


സ്ഥാപിതമായ സമ്പന്ന ശ്രേണിയിലേക്ക്  ഈ കാലഘട്ടത്തിൽ പുതിയ ഒരു കൂട്ടം രംഗ പ്രവേശം ചെയ്യുകയുണ്ടായി. ജന്മിമാരുടെ ഭൂസ്വത്ത്  പാട്ടത്തിനെടുത്ത്  കൃഷി ചെയ്യുന്ന ഇടത്തരക്കാരായ നായർ സമുദായക്കാർ ആയിരുന്നു അത്.  വളരെ പെട്ടെന്ന്  ഈ വർഗ്ഗം ശക്തിയാർജിക്കുകയും, വിവാഹസഖ്യം വഴി വംശമഹിമ അവകാശപ്പെടാനുള്ള അവസ്ഥയിൽ അവർ എത്തിച്ചേരുകയും ചെയ്തു. സ്വന്തം സ്വത്തിനും നിലനിൽപ്പിനും വേണ്ടി എന്ത്  കുത്സിത മാർഗം സ്വീകരിക്കുന്നതിനും ഇക്കൂട്ടർക്ക്  യാതൊരു മടിയും ഇല്ലായിരുന്നു. ഭൂസ്വത്ത്  ഇവരുടെ നേരിട്ടുള്ള നിയന്ത്രണത്തിൽ വന്നതോടുകൂടി കർഷക തൊഴിലാളികൾക്ക്  ഈ നവസമ്പന്ന വിഭാഗത്തിന്റെ കൂടി പീഡനങ്ങൾക്കും ശിക്ഷകൾക്കും വിധേയരാവേണ്ടി വന്നു.  ഈ വിഭാഗത്തിൽ പെട്ട ഒരിടത്തരം ജന്മിയായിരുന്നു, ഉമ്മന്റയ്യത്ത് കൃഷ്ണപിള്ള.
പരമേശ്വരപണിക്കന്റെ പ്രശ്നത്തിൽ പാർട്ടിക്കേറ്റ തിരിച്ചടി, പ്രവർത്തകരിലും നേതാക്കന്മാരിലും നിരാശത വിതച്ചിരുന്ന അവസരത്തിലാണ്,  ഗ്രാമത്തിൽ തമ്പുരാന്റെ മറ്റൊരു അടിയാനായ കാഞ്ഞിരവിളയിൽ കുട്ടി എന്ന കർഷകത്തൊഴിലാളി കൃഷി ചെയ്തിരുന്ന നെല്ല്,  തമ്പുരാന്റെ അനുഗ്രഹാശിസുകളോടെ കൊയ്തെടുക്കാൻ,  ഉമ്മന്റയ്യത്ത്  കൃഷ്ണപിള്ളയുടെ നേതൃത്വത്തിൽ ഒരു സംഘം ചട്ടമ്പികൾ എത്തിച്ചേർന്നത്. സഖാക്കൾ ഗോപാലപിള്ള വൈദ്യൻ, രാജശേഖരൻ തമ്പി, എ.പി. ഗോപാലൻനായർ, വെളുത്തേരി കുട്ടപ്പൻ, കുറ്റി കൃഷ്ണപിള്ള, കുറ്റി കരുണാകരപണിക്കർ എന്നിവരുടെ നേതൃത്വത്തിൽ ആ ചട്ടമ്പി സംഘത്തെ തടഞ്ഞു.  കാഞ്ഞിരവിളയിൽ കുട്ടിയുടെ നേതൃത്വത്തിൽ ഒരു വലിയ സംഘം കർഷക തൊഴിലാളികളും അവിടെ സംഘടിക്കുകയുണ്ടായി.
സ. കുറ്റിയിൽ കരുണാകരപണിക്കർ 

രംഗം വഷളാകുമെന്നു മനസ്സിലാക്കി ഉമ്മന്റയ്യവും കൂട്ടാളികളും സംഭവസ്ഥലത്തു നിന്ന്  തൽക്കാലം പിന്മാറി.  കണ്ടത്തിലെ വിള പോത്തിനെ ഇറക്കി തീറ്റിക്കുമെന്ന്  ഉമ്മന്റയ്യം പരസ്യമായി വെല്ലുവിളിച്ചു.  പാടത്ത്  പോത്തിനെ ഇറക്കിയാൽ, പോത്തിന്റെ കഴുത്തും വെട്ടും ഇറക്കുന്നവന്റെ കാലും വെട്ടുമെന്ന്  കുട്ടിയും പ്രഖ്യാപിച്ചു.  ഒന്നും ഫലിച്ചില്ലെങ്കിൽ കാളൻ നെല്ലായി എന്നാണല്ലോ പറയുന്നത്.  മദ്യവും പണവും യഥേഷ്ടം നല്കിക്കൊണ്ട്  തമ്പുരാൻ പോലീസിനെ രംഗത്തിറക്കി. കൊട്ടാരത്തിന്റെ ചാവടിയിൽ മദ്യ കുംഭങ്ങൾ നിരന്നു.  ഉരപ്പുരയിൽ വാല്യക്കാരികൾ കോഴിയിറച്ചി,  കറി വെച്ചു.  ക്ഷാത്ര ജാതന്റെ പോലീസ്  സപ്പർ..... !  തമ്പുരാന്റെ പണത്തിന്റെയും മദ്യത്തിന്റെയും കോഴിയുടേയും  ഉന്മാദത്തിൽ പോലീസ്  ആ പ്രദേശങ്ങളിൽ താണ്ഡവമാടി.  ചെങ്ങന്നൂർ, മാവേലിക്കര, തിരുവല്ല പോലീസ്  ഒന്നടങ്കം എണ്ണക്കാട്ട്  കൊലവിളിച്ചു നടന്നു.  അക്ഷരാർത്ഥത്തിൽ നരനായാട്ടായിരുന്നു കാക്കി കിങ്കരന്മാർ അവിടെ നടത്തിയത്.  സ്ത്രീകളേയും വൃദ്ധരേയും,  എന്തിന് കുഞ്ഞുങ്ങളേപ്പോലും ആ രാക്ഷസന്മാർ വെറുതെ വിട്ടില്ല.  "അക്ഷത്രവൃത്തിയെ വെടിഞ്ഞപകീർത്തി ചീർത്തോരിക്ഷത്രിയന്നുയിരുമൂഴിയുമെന്തിനിന്നി?"

  വൈദ്യൻ ഉൾപ്പടെയുള്ള നേതാക്കന്മാർ ഒളിവിൽപ്പോകാൻ പാർട്ടി നിർദ്ദേശിച്ചു.  കാഞ്ഞിരവേലിൽ കുട്ടിയെ പോലീസ്  കസ്റ്റഡിയിലെടുത്തു.  നാലുദിവസം ആ സഖാവിനെ ലോക്കപ്പിലിട്ട്  അഹോരാത്രം മർദ്ദിച്ചു.  ജലപാനം പോലും കൊടുക്കാതെയായിരുന്നു സ. കുട്ടിയെ ആദരിച്ചത്.
സ.ഗോപാലൻനായർ 


എണ്ണക്കാട്, പെരിങ്ങിലിപ്പുറം, ഗ്രാമം, ഇലഞ്ഞിമേൽ ഭാഗങ്ങളിൽ പകലെന്നോ രാത്രിയെന്നോ ഇല്ലാതെ ഇടിവണ്ടികൾ തേരാപ്പാരാ പാഞ്ഞു.  ഒരു തിരുവോണ ദിവസം,  സ.കുറ്റി കൃഷ്ണപിള്ളയെ എണ്ണക്കാട്ട്  ചന്തയിൽ വെച്ച്  പോലീസ്  കസ്റ്റഡിയിൽ എടുത്തു.  ആ സഖാവിന്റെ കയ്യും കാലും,  ഇഴക്കയറുകൊണ്ട്  വരിഞ്ഞു കെട്ടിയിട്ടിട്ടാണ്  ആ കാപാലികന്മാർ മർദ്ദനം അഴിച്ചുവിട്ടത്.  അന്ന്  ഒരു സ്ക്കൂൾ വിദ്യാർത്ഥിനിയായിരുന്ന എന്റെ അമ്മ,  ഈ ഭീകരമായ രംഗത്തിന്  സാക്ഷിയാണ്.  അമ്മയും, അമ്മയുടെ ഒരു കുഞ്ഞമ്മയുടെ മകളും കൂടി ക്ഷേത്രത്തിൽ നിന്നു വരുമ്പോഴായിരുന്നു സംഭവം.  പോലീസുകാർ മാത്രമായിരുന്നില്ല മർദ്ദകന്മാരുടെ കൂട്ടത്തിൽ ഉണ്ടായിരുന്നത്.  ഉമ്മന്റയ്യത്ത് കൃഷ്ണപിള്ള, ഏവൂക്കാരൻ നാറാപിള്ള, തണ്ടാൻ ശങ്കരൻ, ഓണിപ്പുറത്ത്  അയ്യപ്പൻപിള്ള  (എണ്ണക്കാട്ടെ കോണ്‍ഗ്രസ്സ്  നേതാവ് ഗോപിനാഥൻനായരുടെ പിതാവ് ) തുടങ്ങിയവരും ഉണ്ടായിരുന്നു. ഇതു കണ്ട്  ഭയന്ന്,  "കൊച്ചാട്ടനെ കിട്ടിയാലും ഇതുപോലെ ചെയ്യുമേ" എന്നു നിലവിളിച്ചു കൊണ്ട്,  അമ്മയും കുഞ്ഞമ്മയും  പ്രാണനും കൊണ്ടോടി.  (എണ്ണക്കാട്ട്  നടന്ന പ്രക്ഷോഭങ്ങൾക്കെല്ലാം നേതൃത്വം കൊടുത്തിരുന്ന നേതാക്കന്മാരിലൊരാളായ ഗോപാലപിള്ള വൈദ്യന്റെ ഇളയ സഹോദരിയായിരുന്നു എന്റെ അമ്മ.)

കൃഷ്ണപിള്ളയെ പോലീസ്  പിടിച്ചെന്നറിഞ്ഞപ്പോൾ ഗ്രാമത്തിൽ കൊട്ടാരത്തിലെ പൊന്നു തമ്പുരാട്ടിമാർക്ക്  ഒരു മോഹം.  കൃഷ്ണപിള്ളയെ ഭേദ്യം ചെയ്യുന്നത്  കൊച്ചമ്പ്രാട്ടിമാർക്ക്  തൃക്കണ്‍ പാർക്കണം!  തിരുവുള്ളക്കേട്  ഉണ്ടാവരുതല്ലോ?  പിടിച്ചു കെട്ടിയിട്ട്,  കൊട്ടാരത്തിന്റെ മുൻപിലിട്ട്  ആ സഖാവിനെ "മൃഷ്ടാന്നം" മർദ്ദിച്ചു.  ഏഴാം മാളിക മുകളിരുന്നു ഇത്  കണ്ട്,  തമ്പുരാട്ടിമാർ ഉൾപ്പുളകമണിഞ്ഞു.

കുറ്റി കൃഷ്ണപിള്ളയെ വളഞ്ഞുവെച്ച്  തല്ലാൻ പ്രേരകഘടകമായ ഒരു സംഭവം അതിനു മുമ്പ്  നടന്നിരുന്നു.

ഒളിവിൽ കഴിയുമ്പോൾ സഖാക്കൾക്ക്  വളരെ അപൂർവ്വ അവസരങ്ങളിൽ മാത്രമേ കണ്ടുമുട്ടാൻ കഴിഞ്ഞിരുന്നുള്ളൂ.  ആ പ്രദേശങ്ങളിലെ പോലീസ്  തേർവാഴ്ചക്ക്  ചൂട്ടു പിടിച്ചു കൊടുക്കുന്ന ഉമ്മന്റയ്യനെ വക വരുത്തണമെന്നുള്ള  ചിന്ത സഖാക്കൾ തമ്മിൽ പങ്കു വെച്ചു.  ആ ദൌത്യം ഏറ്റെടുത്തത്  ഗോപാലപിള്ള വൈദ്യനായിരുന്നു.

സ. പി.ആർ. ഗോപാലപിള്ള വൈദ്യൻ 
എണ്ണക്കാട്ട്  ചന്തയിൽ ഉമ്മന്റയ്യത്തിന്  ഒരു പലചരക്ക്  കടയുണ്ടായിരുന്നു. രാത്രി 9 മണിക്കാണ്  കടയടച്ച്  അയാൾ സ്വഭവനത്തിലേക്ക്  മടങ്ങുന്നത്. ചന്തയിൽ നിന്ന്  തെക്കോട്ട്  തിരിഞ്ഞ്  നാലുവിള ക്ഷേത്രത്തിന്  മുമ്പിൽ കൂടിയാണ്  അയാൾക്ക്  പോകേണ്ടിയിരുന്നത്.  ഈ ക്ഷേത്രത്തിനും ചന്തക്കും ഇടക്ക്  ഒരു വലിയ കുഴി ഉണ്ടായിരുന്നു.  വൈദ്യൻ ഒരു കമ്പി വടിയുമായി ആ കുഴിയിൽ കാത്തിരുന്നു. തലതല്ലിപ്പൊട്ടിച്ച്  വധിക്കുക എന്നു തന്നെയായിരുന്നു ഉദ്ദേശം. കടയടച്ച്  കയ്യിൽ റാന്തൽ വിളക്കുമായി ഉമ്മന്റയ്യം കുഴിയുടെ സമീപം എത്തിച്ചേർന്നതും വൈദ്യൻ ഒരൊറ്റയടി തലക്ക്  തന്നെ പാസ്സാക്കി കൊടുത്തു.  ഉമ്മന്റയ്യത്തിന്റെ തലേലെഴുത്തിന്റെ ഗുണം, പ്രഹരമേറ്റത്  തോളിനായിരുന്നു.

ഒളിവിൽ കഴിഞ്ഞു വന്നിരുന്ന വൈദ്യനെ അതിഭീകരനായ തീവ്രവാദിയായി മുദ്രകുത്തി കൊലക്കുറ്റത്തിന്  പോലീസ്  കേസ്സെടുത്തു.  ഉമ്മന്റയ്യത്തിനെ തല്ലിയത്,  തന്നെ തല്ലിയതിന്  തുല്യമായാണ്  തമ്പുരാൻ കണക്കാക്കിയത്.  വൈദ്യനെ കണ്ടാൽ വെടിവെച്ചു കൊല്ലാൻ തന്നെ പോലീസിന്  തമ്പുരാൻ നിർദ്ദേശം കൊടുത്തു.

ഈ അവസരത്തിലാണ്  കുറ്റിയെ പോലീസിന്റെ കയ്യിൽ കിട്ടുന്നത്.  ഇന്ദുലേഖ ഇല്ലെങ്കിലെന്താ, തോഴിയായാലും മതി..... !!  കുറ്റിയെ കെട്ടിയിട്ട്  തല്ലുന്നതിന്റെ കൂട്ടത്തിൽ,  കമ്പിവടിക്കേറ്റ പ്രഹരത്തിന്റെ മധുര സ്മരണകൾ അയവിറക്കിക്കൊണ്ടാണ്  ഉമ്മന്റയ്യം മതിയാവോളം മർദ്ദിച്ചത്.

എണ്ണക്കാട്ടും പരിസരത്തും ഈ നരനായാട്ട്  ഏതാണ്ട്  രണ്ടര വർഷക്കാലം നീണ്ടു നിന്നു.  1952ൽ നടന്ന ആദ്യത്തെ പൊതു തെരഞ്ഞെടുപ്പിന്  ശേഷമാണ്  നാമമാത്രമായെങ്കിലും ഈ ഭീകരാവസ്ഥക്ക്  ഒരു മാറ്റം വന്നത്.

സ. വാസുദേവൻ നായർ 
 1952ലെ തെരഞ്ഞെടുപ്പു കാലത്തുപോലും തിരുക്കൊച്ചിയിൽ കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് പാർട്ടിയെ നിരോധിച്ചിരിക്കുകയായിരുന്നു. ഐക്യ മുന്നണി എന്ന ലേബലിലാണ്  ലോകസഭ, നിയമസഭ തെരഞ്ഞെടുപ്പുകളോടൊപ്പം നടന്ന പഞ്ചായത്ത്  തെരഞ്ഞെടുപ്പിലും കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് പാർട്ടി മത്സരിച്ചത്.

എണ്ണക്കാടിന്റെ തെക്കേക്കര അടങ്ങിയ ഉളുന്തി വാർഡിൽ കുഞ്ഞുണ്ണി തമ്പുരാനാണ്  മത്സരിച്ചത്.  തമ്പുരാനെതിരെ സ്ഥാനാർത്ഥിയെ നിർത്തണം എന്ന്  പാർട്ടി തീരുമാനിച്ചു. ആരെ നിർത്തും എന്നല്ല ആര്  നില്ക്കും എന്നതായിരുന്നുവത്രെ അന്ന്  തർക്കം. സ. കുറ്റി കൃഷ്ണപിള്ള സ്വയം സന്നദ്ധനായി മുന്നോട്ടു വന്നു. പരാജയപ്പെട്ടെങ്കിലും 149 വോട്ട്  കൃഷ്ണപിള്ള നേടി. വിജശ്രീലാളിതനായ ഒരു സ്ഥാനാർത്ഥിക്ക്  നല്കുന്ന പോലെയുള്ള  സ്വീകരണമാണ്  കുറ്റിക്ക്  പാർട്ടി അണികൾ നല്കിയത്.  വെടിക്കെട്ടും വാദ്യാഘോഷങ്ങളുമായി ആനപ്പുറത്തായിരുന്നു അദ്ദേഹത്തെ എണ്ണക്കാട്ടേക്ക്  ആനയിച്ചത്.

ആ തെരഞ്ഞെടുപ്പിന്  ശേഷം നടന്ന തെരഞ്ഞെടുപ്പുകളിലെല്ലാം ബുധനൂർ പഞ്ചായത്ത്  ഇടതുപക്ഷമാണ്  ഭരിച്ചു വരുന്നത്.  പരമേശ്വരപ്പണിക്കൻ, കാഞ്ഞിരവേലിൽ കുട്ടി പ്രശ്നങ്ങൾ സൃഷ്ടിച്ച പ്രക്ഷോഭങ്ങളും, സ. എ.പി. ഗോപാലൻനായർ പാകിയ കരുത്തുറ്റ അടിത്തറയുമാണ്  കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് പാർട്ടിയെ ഈ പ്രദേശങ്ങളിൽ വേരുറപ്പിക്കാൻ പ്രാപ്തമാക്കിയത്.  ബുധനൂർ പഞ്ചായത്ത്  ഇടതുപക്ഷം സ്ഥിരമായി ഭരിക്കാൻ ഇടയാക്കുന്നത്  പെരിങ്ങിലിപ്പുറം, ഗ്രാമം, ഇലഞ്ഞിമേൽ, എണ്ണക്കാട്  എന്നീ പ്രദേശത്തെ പാർട്ടി കരുത്തിന്റെ ഉറച്ച ബലത്തിലാണ്.

പ്രസിദ്ധമായ ഏതെങ്കിലുമൊരു വിഷയത്തിന്റെ ആഖ്യാനമാണ്  ചരിത്ര പഠനത്തിന്  തുടക്കം കുറിക്കുന്നത്.  ഇത്  രേഖപ്പെടുത്തുന്നതാവട്ടെ തികച്ചും അനൌപചാരികമായാണ്.  അനേകം കൂട്ടിച്ചേർക്കലുകളിൽ കൂടി മാത്രമേ ഇത് പൂർണ്ണമാവുകയുള്ളൂ.

സ. കുട്ടി 


കാലം ഈ പ്രദേശത്തിന് നല്കിയ ഒരടയാളം ഹൃസ്വമായി വരച്ചു കാണിക്കാനാണ്  ഞാൻ ഇവിടെ  ശ്രമിച്ചിട്ടുള്ളത്.  എന്റെ ഈ എളിയ പരിശ്രമം വിമർശിക്കപ്പെടാനുള്ള സാദ്ധ്യത ഞാൻ തള്ളിക്കളയുന്നില്ല. ഏതു വിഷയത്തെക്കുറിച്ചും അഭിപ്രായപ്രകടനങ്ങൾ തട്ടിവിടുകയും, അത്  ആധികാരികമായി പരിഗണിക്കപ്പെടാനുള്ളതാണെന്നും വിശ്വസിച്ചു വരുന്ന ചില ചരിത്ര പണ്ഡിതന്മാരുണ്ട്.  ചരിത്ര പഠനത്തിന്റെ പരമ്പരാഗത രീതിശാസ്ത്രവുമായി പരിചയമില്ലാത്ത പാമരനായ ഞാൻ അവരോട്  മാപ്പ്  അപേക്ഷിച്ചുകൊള്ളുന്നു. പക്ഷെ,  ഈ പ്രദേശത്തിന്റെ ഭൂതകാലത്തെക്കുറിച്ച്  സുനിശ്ചിതമായ ധാരണയുള്ളവർ ഇപ്പോഴും ജീവിച്ചിരിപ്പുണ്ട്.  തുടർചർച്ചകളിൽ കൂടിയും,  യുക്തിപരമായ വിശദീകരണങ്ങളിൽ കൂടിയും ഒരവസാന ബിന്ദു കണ്ടെത്താൻ അവർക്കാർക്കെങ്കിലും കഴിഞ്ഞാൽ ഞാൻ കൃതാർത്ഥനായി.

അവസാനിച്ചു.






                                                                                                                                                   


Monday, November 4, 2013

ബലികുടീരങ്ങളും രണസ്മാരകങ്ങളും (ഭാഗം - 3) : പി.രവീന്ദ്രനാഥ്


History of the formation of the Communist Party in Ennakkad village.

എണ്ണക്കാട്ട്  കൊട്ടാരത്തിലെ രാമവർമ്മ തമ്പുരാൻ എന്ന വലിയതമ്പുരാൻ 

 

 

പരമേശ്വരപണിക്കൻ സംഭവം എണ്ണക്കാട്ടെ പാർട്ടിക്ക്  ഒരനുഭവ പാഠമായിരുന്നു.  അതിനു ശേഷം പാർട്ടി ക്ലാസുകൾ നിരന്തരമായി നടത്തി. ഒരു കമ്മ്യൂണിസ്റ്റുകാരനു വേണ്ട അച്ചടക്കവും ഉത്തരവാദിത്തവും നേതാക്കൾ പ്രവർത്തകരെ ബോദ്ധ്യ പ്പെടുത്തി.  പാർട്ടി രഹസ്യങ്ങൾ സ്വന്തം ജീവനേക്കാൾ വിലപ്പെട്ടതാണെന്ന ബോധം പ്രവർത്തകരിൽ വളർത്താൻ ക്ലാസുകൾ നയിച്ച സ. ഉണ്ണിരാജയെ പോലുള്ള നേതാക്കൾക്ക് കഴിഞ്ഞു.

സാമൂഹ്യ - സാംസ്കാരിക രംഗത്തും പ്രവർത്തകർ സജീവമായി. വായനശാല പ്രവർത്തനം, ദളിത്‌ വിദ്യാഭ്യാസം തുടങ്ങിയ പ്രവൃത്തികളുമായി പാർട്ടിപ്രവർത്തനം അതിശക്തമായി മുന്നോട്ടു കൊണ്ടുപോയി.  കൂടുതൽ ചെറുപ്പക്കാർ പാർട്ടിയിലേക്ക്  ആകൃഷ്ടരായി.   സഖാക്കൾ എ.പി. ഗോപാലൻനായർ, വാസുദേവൻനായർ, ഗോപാലൻനായർ, കളീക്കൽ കരുണാകരൻപിള്ള തുടങ്ങിയവർ പാർട്ടിയിലേക്ക് വന്നു. സഖാവ്  എ.പി. രംഗത്ത് വാന്നതോടുകൂടി പാർട്ടി പ്രവർത്തനങ്ങൾക്ക്  കൂടുതൽ ഊർജവും ഉഷാറും കൈവന്നു.

എണ്ണക്കാടിന്റെ ചരിത്രം പരാമർശിക്കുമ്പോൾ സാമൂഹ്യവിപ്ലവത്തിന്  തുടക്കം കുറിക്കുകയും,  അവസാന ശ്വാസം വരെ പുരോഗമന ചിന്താഗതി വെച്ചു പുലർത്തുകയും ചെയ്ത എണ്ണക്കാട്ട്  കൊട്ടാരത്തിലെ രാമവർമ്മ തമ്പുരാനെ പറ്റി അല്പം കൂടി പരാമർശിക്കാതിരിക്കുന്നത്  ശരിയല്ലെന്ന്  തോന്നുന്നു.

ദളിതരാദി പിന്നോക്ക വിഭാഗങ്ങൾക്ക്  പൊതുവഴി സ്വതന്ത്രമായി ഉപയോഗിക്കാൻ അനുവദനീയമല്ലാത്ത ഒരു കാലഘട്ടത്തിൽ,  അവരുടെ ഉന്നമനത്തിനുവേണ്ടിയും സാമൂഹ്യ സമത്വത്തിനു വേണ്ടിയും പോരാടുകയും, സ്വന്തം കുടുംബാംഗങ്ങളുടെ പോലും ശത്രുത സമ്പാദിക്കുകയും ചെയ്തയാളായിരുന്നു വലിയ തമ്പുരാൻ.  അദ്ദേഹം പന്തി ഭോജനം നടത്തി.  ഫോട്ടോയെടുത്ത്  പത്രങ്ങൾക്ക്  നൽകാനായിരുന്നില്ല അത്.  തികച്ചും ആത്മാർത്ഥത നിറഞ്ഞ പ്രവർത്തനങ്ങൾ ആയിരുന്നു അദ്ദേഹം നടത്തിയിരുന്നത്.

ഇലഞ്ഞിമേൽക്കാരനായ  പറയ സമുദായത്തിൽപ്പെട്ട ഒരു ബാലനെ കോളേജിൽ അയച്ചു പഠിപ്പിച്ചത്,  മനുഷ്യ സ്നേഹികൾ തെല്ല്  അത്ഭുതത്തോടെയും,  ഉയർന്ന സമുദായാംഗങ്ങൾ പരിഹാസത്തോടെയും ആയിരുന്നു വീക്ഷിച്ചത്.  ശങ്കരൻ എന്ന ആ വ്യക്തി,  ഇന്ത്യൻ പട്ടാളത്തിൽ നിന്ന്  അടിത്തൂണ്‍ പറ്റിയത്  കേണൽ എന്ന ഉന്നത പദവിയിൽ നിന്നായിരുന്നു. തമ്പുരാന്റെ മഹത്വത്തിന്  ഒരു ചെറിയ ഉദാഹരണം ഞാൻ ചൂണ്ടിക്കാട്ടിയെന്നേയുള്ളൂ.

സ് റ്റേററ്  കോണ്‍ഗ്രസ്സ്  നേതാവായിരുന്ന, പല്ലന പാണ്ടവത്ത്  ശങ്കരപ്പിള്ളയുടെ സഹോദരി തങ്കമ്മയെ ആയിരുന്നു തമ്പുരാൻ വിവാഹം ചെയ്തിരുന്നത്.  എണ്ണക്കാട്ട്  കൊട്ടാരത്തിലെ ഒരു തമ്പുരാൻ, നായർ സ്ത്രീയെ വിവാഹം ചെയ്തത്  കൊട്ടാരത്തിലെ മറ്റംഗങ്ങൾക്ക്  ദഹിക്കുന്ന പ്രവൃത്തി ആയിരുന്നില്ല. കൊട്ടാരത്തിലും മറ്റു ബന്ധുക്കളുടെയിടയിലും അദ്ദേഹം ഒറ്റപ്പെട്ടുപോകാൻ,  ഇതും ഒരു കാരണമായിത്തീർന്നു.  കൊട്ടാരത്തിന്റെ കിഴക്കു വശത്തുള്ള പുരയിടത്തിൽ,  തറയിൽ കൊട്ടാരം എന്നൊരു ഭവനം പണികഴിപ്പിച്ച്  അദ്ദേഹം അവിടേക്ക്  താമസം മാറ്റി.  ശങ്കരനാരായണൻ തമ്പി ഉൾപ്പെടെയുള്ള മക്കൾ ജനിച്ചത്  തറയിൽ കൊട്ടാരത്തിലാണ്.

എണ്ണക്കാട്  കൊട്ടാരം 
എണ്ണക്കാട്  അമ്പലത്തിന്റെ എതിർവശത്തുള്ള കൊട്ടാരം വക പുരയിടത്തിൽ,  തമ്പുരാന്റെ നേതൃത്വത്തിൽ ഹരിജങ്ങൾക്കായി ഒരു പ്രൈമറി സ്ക്കൂൾ അദ്ദേഹം പണികഴിപ്പിച്ചു. ഇപ്പോൾ കൈരളി ഗ്രന്ഥശാല നില്ക്കുന്ന സ്ഥലം.  ക്ഷേത്രത്തിനും കൊട്ടാരത്തിനും സമീപത്തായി ഹരിജന സ്ക്കൂൾ ആരംഭിച്ചത്  കൊട്ടാരത്തിലുള്ളവരെ പ്രകോപിപ്പിച്ചു.  തിരുവിതാംകൂർ രാജകുടുംബത്തെ സമീപിച്ച്  ആ സ്ക്കൂൾ അവിടെ നിന്ന്  മാറ്റി സ്ഥാപിക്കാൻ അവർക്ക്  നിഷ്പ്രയാസം കഴിഞ്ഞു.  ഇപ്പോൾ എണ്ണക്കാട്  ഗവണ്‍മെന്റ്  യു.പി. സ്ക്കൂൾ നില്ക്കുന്ന സ്ഥലത്തിന്  എതിർവശത്ത്,  ഗോപാലപിള്ളയുടെ പുരയിടത്തിലേക്കാണ്  സ്ക്കൂൾ മാറ്റി സ്ഥാപിച്ചത്.  ആ പുരയിടം ഇപ്പോഴും അറിയപ്പെടുന്നത്  പള്ളിക്കൂടത്തിന്റയ്യത്ത്  എന്നാണ്.

കൈത്തറി 
കൈത്തറി തുണി നിർമ്മാണം,  മണ്‍പാത്രനിർമ്മാണം,  കൊപ്രാ കച്ചവടം ഇങ്ങനെ നാനാതരം ചെറുകിട വ്യവസായങ്ങളാൽ എണ്ണക്കാട്  ഒരു പ്രധാന കച്ചവട കേന്ദ്രമായിരുന്നു.  വെണ്‍മണി,  ആലാ,  കോടുകുളഞ്ഞി തുടങ്ങിയ ദിക്കുകളിൽ നിന്ന്  കാളവണ്ടിയിലും കേവുവള്ളങ്ങളിലും കാർഷികോൽപ്പന്നങ്ങൾ എണ്ണക്കാട് ചന്തയിലാണ്  വന്നുകൊണ്ടിരുന്നത്.  തിരുവിതാംകൂറിലെ പ്രധാന വാണിജ്യ കേന്ദ്രമായിരുന്ന ആലപ്പുഴയിലേക്ക്,  കൊപ്രായും തോണ്ടും എണ്ണക്കാട് കടവിൽ നിന്ന്  വലിയ കേവുവള്ളങ്ങളിൽ  കൊണ്ടു പോകുന്നതിനുള്ള സൌകര്യം പരിഗണിച്ചായിരുന്നു അത്.  നൂറുകണക്കിന്  കേവുവള്ളങ്ങൾ എണ്ണക്കാട്ടു കടവിൽ നിത്യ സാന്നിദ്ധ്യമായിരുന്നു.  ഹോട്ടൽ,  പലചരക്ക്,  ബീഡി മുറുക്കാൻ,  കള്ളു ഷാപ്പ്  അങ്ങനെ അനുബന്ധ ബിസിനസ്സുകളും സജീവമായി നടന്നു.

കേവു വള്ളങ്ങൾ 
 തിരുവിതാംകൂറിലെങ്ങും റീജന്റ്  ഭരണത്തിനും,  സർ. സി.പി. യുടെ കിരാത ഭരണത്തിനുമെതിരായി സ് റ്റേററ്  കോണ്‍ഗ്രസ്സിന്റെ നേതൃത്വത്തിൽ ഉത്തരവാദിത്വ പ്രക്ഷോഭണം കൊടുമ്പിരിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്ന അവസരമായിരുന്നു അത്.  അതിന്റെ അലയൊലികൾ എണ്ണക്കാട്ടും മുഴങ്ങി.  വിദ്യാർത്ഥികളായിരുന്ന ആർ. രാജശേഖരൻ തമ്പി,  ശിവരാമപിള്ള,  വെട്ടത്തുവിളയിൽ നീലകണ്ഠൻ തമ്പി എന്നിവരുടെ നേതൃത്വത്തിൽ ചന്തയിലും പരിസരപ്രദേശങ്ങളിലും സർ. സി.പി.ക്കെതിരെ ഇവർ വ്യാപകമായി ചുവരെഴുത്ത്  നടത്തി.

"ഓം സർക്കാർ റീജന്റ്  സർക്കാർ കുട്ടയിലെന്തോന്നാ -
അമ്മറാണി,  മോളുറാണി,  കാശിനു പന്ത്രണ്ടാ-"  എന്ന്  കൊച്ചുകുട്ടികൾ വരെ മുദ്രാവാക്യം വിളിക്കുന്നത്  സാധാരണക്കാരായ നാട്ടുകാരിലും കൌതുകം സൃഷ്ടിച്ചു.  അന്ന്  മിഡിൽ സ്ക്കൂൾ വിദ്യാർത്ഥിയായിരുന്ന സ. രാജൻ പണിക്കർ  (സി.പി.ഐ. എണ്ണക്കാട്  എൽ.സി. മെമ്പർ)  ഈ ജാഥകളിൽ പങ്കെടുത്ത്  മുദ്രാവാക്യം വിളിച്ചത്  ഓർക്കുന്നുണ്ട്.

എണ്ണക്കാടിന്റെ സാമൂഹ്യ പശ്ചാത്തലം സമകാലിക ആവശ്യങ്ങളെ ആസ്പദമാക്കി മാത്രം നിലനിന്നിരുന്ന ആ ഘട്ടത്തിലാണ്,  സമൂഹത്തോടുള്ള പ്രതിജ്ഞാബദ്ധത നിറവേറ്റാൻ ശാസ്ത്രീയവും,  യുക്തിപരവുമായ സിദ്ധാന്തമാണ്‌  സ്വീകാര്യമായിട്ടുള്ളതെന്ന ബോധം ജനങ്ങളിൽ വളrത്തുവാൻ സ. ശങ്കരനാരായണൻ തമ്പി, സ. ഗോപാലപിള്ള വൈദ്യന്റെ സഹായത്തോടെ ശ്രമം ആരംഭിച്ചത്.

സാംസ്കാരികമായ മുന്നേറ്റത്തിലൂടെ ജനങ്ങൾക്ക്  ആശയപരമായ അഭിവൃദ്ധി പ്രദാനം ചെയ്യാൻ കഴിയുമെന്ന്  കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ്  പാർട്ടി കണക്കു കൂട്ടി.  കേരളത്തിന്റെ ഓരോ മുക്കിലും മൂലയിലും കലാസമിതികളും സാഹിത്യ സമിതികളും സർവ്വത്ര രൂപീകരിച്ചു.  സംഗീതം, നൃത്തം, നാടകാഭിനയം മുതലായ കലാപരിപാടികൾ അവതരിപ്പിക്കാനും,  സാംസ്കാരിക സമ്മേളനങ്ങൾ സംഘടിപ്പിച്ച്  പ്രസംഗങ്ങൾ നടത്താനും പാർട്ടി ഉത്സാഹം കാണിച്ചു.



V.M.Y.MA. എന്നൊരു വായനശാല തമ്പിസാറിന്റെയും വൈദ്യന്റെയും ശ്രമഫലമായി രൂപീകരിച്ചു. എണ്ണക്കാട്ടെ പുതിയ തലമുറക്ക്  ഒരു പക്ഷെ വിശ്വസിക്കാൻ പ്രയാസം ആയിരിക്കും, വി.കെ. നരേന്ദ്രനാഥൻ നായരായിരുന്നു വായനശാല പ്രസിഡന്റ്. 1952-54 കാലഘട്ടത്തിൽ അദ്ദേഹം കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ്  പാർട്ടി ലോക്കൽ കമ്മറ്റി സെക്രട്ടറിയായി പ്രവർത്തിച്ചിട്ടുണ്ട്  എന്ന വസ്തുത,  അവിടെയുള്ള കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് പ്രവർത്തകർക്ക്  പോലും അജ്ഞാതമായിരിക്കും എന്നാണ്  എനിക്കു തോന്നുന്നത്.  സഖാക്കൾ സി. ഉണ്ണിരാജ, ജോർജ്ജ് ചടയന്മുറി, പി.റ്റി. പുന്നൂസ്,  പുതുപ്പള്ളി രാഘവൻ, തോപ്പിൽ ഭാസി തുടങ്ങിയവർ ആ വായനശാലയിൽ പാർട്ടി ക്ലാസ്  സ്ഥിരമായി എടുത്തു വന്നു.  അതുപോലെ തന്നെ പ്രദേശത്തുണ്ടായിരുന്ന കൈത്തറി നിർമ്മാണ രംഗത്തുള്ളവരെയെല്ലാം സംഘടിപ്പിച്ച്  ഒരു സഹകരണ സംഘം രൂപീകരിച്ചു. സ. വൈദ്യനായിരുന്നു സൊസൈറ്റി പ്രസിഡന്റ്.  സഹകരണ സംഘത്തിലുള്ളവരെ അചിരേണ കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ്  പാർട്ടിയുമായി അടുപ്പിക്കാൻ വൈദ്യനു കഴിഞ്ഞു.

തുടരും...





ശേഷം ഭ